آنچه که مسعود نوشته است حقیقت است .اگر کسی به این نوشته ها باور ندارد میتواند لحظه در کنار مادر پیر و ستم زده شمال که پسرانش سال های سال در نوکر دلگی مشران و تولی مشران جنوب بوده اندو یا هم از پدر پیر تاجک و یاهزاره که فقط پسران او بوذند که باید عسکر میشدند و چوب سوخت جنگ ها میشدند و بعدا قهرمانی جنگ نصیب قوم دیگری میشد بنسیند و به داستان های واقعی انها که شنیدن آن انسان که واقعا وجدان بیدار داشته باد متاثر میسازد بنشیند . وقتی لحظه ضجه های مادران پیر شمال و تاجک . هزاره و ازبک را که از قوم و قوم گرایی چیزی نمیدانند بشنویی که چگونه دلگی مشری پسرش راکه نوکر خانه او بود فقط به خاطر حرف ناچیزی قطعه قطعه کرده و در کنار دروازه او رها میکنند آنوقت حرف های مسعود را تایید میکردید . وقتی به اینها هم باور ندارید به داستان و آهنگ های محلی سر زمین شمال گوش فرا دهید که چگونه فرزندان شان در عالم بیگناهی به چوبه دار میرفت مانند آن آهنگ محلی طوره که چطور طوره را بی باکانه حاکمان محلی آنزمان بدون محاکمه به چوبه دار میبرند . مانند آن هزاران آهنگ دیگر
از این ها هم همه بگذریم گاهی وقتی کنار سالمندان شمال بنشینی طیق معمول مانند همه سالمندان قصه های از دوران گذشته ها سر میدهند وقتی به اشخاص و افراد که آنها بدون کدام ملحوظی نام میبرند که به اصطلاح حاکمان و قدرتنمندان آنزمان بودند این سوال وجدانت را مییازارد که چرا این زن و یا مرد پیر این همه از دلگی مشران قاضیان و حاکمان که از جنوب به شمال میامدند سخن میگوید آیا در این سر زمین پهناور شمال که روزگاری بزرگ راه تجارتی جهان بود و غنی ترین فرهنگ را داشت پسری نبود که حاکم حد اقل یک پست دولتی اینجا را عهده دار شود . چرا همه حاکمان و قاضیان و صاحبان قدرت از مناطق پشتون نشین اینجا وارد میشد وپسران سر زمین شمال و تاجک هزاره و ازبک باید تنها باید نوکر شوند و عسکر باشند . هر کس این حرف های مسعود را رد میکند میخواهد از حقیقت چشم پوشی کند ولی بیاد داشته باشید که اگر مسعود هم این را نمینوشت همه این خقیقت را میدانند که گویای آن این مبارزات آزادیخواهانه این اقوام است که به هر صورت به ناگامی میانجامد و یا به بد نامی انجامیده است گویای این حقیقت است که این هم شاید توطیه بعضی عناصر بوده است که از به قدرت رسیدن این اقوام حسرت میبردند نمیدانم چرا بسیاری ها از شنیدن حقیقت هراس دارند . برای انسانهای که وجدان بیدار و پاک داشته باشند قوم و نیاکان مطرح نیست فقط باید از حقیقت و صداقت پیروی کنند .
آنچه که مسعود نوشته است حقیقت است .اگر کسی به این نوشته ها باور ندارد میتواند لحظه در کنار مادر پیر و ستم زده شمال که پسرانش سال های سال در نوکر دلگی مشران و تولی مشران جنوب بوده اندو یا هم از پدر پیر تاجک و یاهزاره که فقط پسران او بوذند که باید عسکر میشدند و چوب سوخت جنگ ها میشدند و بعدا قهرمانی جنگ نصیب قوم دیگری میشد بنسیند و به داستان های واقعی انها که شنیدن آن انسان که واقعا وجدان بیدار داشته باد متاثر میسازد بنشیند . وقتی لحظه ضجه های مادران پیر شمال و تاجک . هزاره و ازبک را که از قوم و قوم گرایی چیزی نمیدانند بشنویی که چگونه دلگی مشری پسرش راکه نوکر خانه او بود فقط به خاطر حرف ناچیزی قطعه قطعه کرده و در کنار دروازه او رها میکنند آنوقت حرف های مسعود را تایید میکردید . وقتی به اینها هم باور ندارید به داستان و آهنگ های محلی سر زمین شمال گوش فرا دهید که چگونه فرزندان شان در عالم بیگناهی به چوبه دار میرفت مانند آن آهنگ محلی طوره که چطور طوره را بی باکانه حاکمان محلی آنزمان بدون محاکمه به چوبه دار میبرند . مانند آن هزاران آهنگ دیگر
از این ها هم همه بگذریم گاهی وقتی کنار سالمندان شمال بنشینی طیق معمول مانند همه سالمندان قصه های از دوران گذشته ها سر میدهند وقتی به اشخاص و افراد که آنها بدون کدام ملحوظی نام میبرند که به اصطلاح حاکمان و قدرتنمندان آنزمان بودند این سوال وجدانت را مییازارد که چرا این زن و یا مرد پیر این همه از دلگی مشران قاضیان و حاکمان که از جنوب به شمال میامدند سخن میگوید آیا در این سر زمین پهناور شمال که روزگاری بزرگ راه تجارتی جهان بود و غنی ترین فرهنگ را داشت پسری نبود که حاکم حد اقل یک پست دولتی اینجا را عهده دار شود . چرا همه حاکمان و قاضیان و صاحبان قدرت از مناطق پشتون نشین اینجا وارد میشد وپسران سر زمین شمال و تاجک هزاره و ازبک باید تنها باید نوکر شوند و عسکر باشند . هر کس این حرف های مسعود را رد میکند میخواهد از حقیقت چشم پوشی کند ولی بیاد داشته باشید که اگر مسعود هم این را نمینوشت همه این خقیقت را میدانند که گویای آن این مبارزات آزادیخواهانه این اقوام است که به هر صورت به ناگامی میانجامد و یا به بد نامی انجامیده است گویای این حقیقت است که این هم شاید توطیه بعضی عناصر بوده است که از به قدرت رسیدن این اقوام حسرت میبردند نمیدانم چرا بسیاری ها از شنیدن حقیقت هراس دارند . برای انسانهای که وجدان بیدار و پاک داشته باشند قوم و نیاکان مطرح نیست فقط باید از حقیقت و صداقت پیروی کنند .