عبدالخالق اکنون در میدان صاف، بالای سر شاه شکسته قامت ایستاده است

دیدگاه های خانم سهیلا را تایید می کنم. نقد باید به همین گونه، یعنی موضوعی باشد نه ذهنی، پیشداورانه، مغرضانه و خارج از موصوع.....

عبدالخالق، حق پادشاهی، اسرار مرگ داکتر نجیب الله، ردپای فرعون.... نوشته هایی اند که می شود با یکجا کردن آنها مسیر فکری و کاری مامون را همراه با این که ازین نوشته ها چه نیرو هایی در داخل و خارج می توانند بهره برداری کنند و به نفع چه کسانیست، مشخص کرد.

اما یک چیز را بنده بدون تردید می توانم بگویم که اینقدر نوشته، با این حجم، در هر محتوایی که باشد، خدمت بزرگی است به فرهنگ و ادبیات کشور. چندین کتاب در چندین موضوع مختلف. البته تلاش مامون در نمایشنامه نویسی در کشور ما اگر تازگی نداشته باشد، نظیر های قابل ملاحظه یی هم ندارد.

من که جانب مثبت کار ها را می بینم. البته منفی بینان عزیز هم دیدگاه های خود را دارند که شنیدنی و خواندنیست...