درقاموس برخی از دوستان جهاد و محاهدین شر مطلق اند. برای این دوستان هیچ جهادی و هیچ مجاهدی برحق و نیک بوده نمیتواند. این دوستان که اگر راوایی نباشند سخت زیرتاثیر ادبیات راوایی اند تصور میکنند با چیغ و فریاد در مطبوعات میتوانند عقده های خود را علیه مجاهدین حل و آنها را بد نام کنند.
گفتار این دوستان با واقعیت های زمان و تاریخ ما همخوانی ندارد. روشنفکری که باید سبب به هم نزدیک شدن مردم شود همه روزه برطبل نقاق و دوری میکوبد. ازینرو به جای وصل کردن به فصل کردن نسل ها و گروه های اجتماعی میشوند. میلون ها انسان درین سرزمین مجاهد بوده یا ویا یکی از اعضای خانواده شان مجاهد بود و مجاهد مرده است- شهید شده است. حالا با این بیدردی و بیتفاوتی برهمه مجاهدین تاختن، چه نتیجه یی میتواند به اشخاصی مانند زاهدی و امثالهم میتواند داشته باشد.
شما با آقای رجا مخالفت دارید پای مسعود و اسماعیل خان را چرا اینجا آورده اید. شاید کسانی پیدا شوند که مانند شما به جای منطق و استدلال به توهین و تحقیر شخصیت هایی هزاره بپردازند. آیا شما همین را میخواهید؟ ورنه رجا در کجا، اسماعیل خان در کجا، مسعود در کجا، قصهء افشار در کچا. شما حرمت خون افشاریان را چنین مفت نریزید که در هر معامله یی ازان یاد آوری کنید و در هرمیدان سکهء برد تان شود.
امید است به جای تعصب و تشدد به نرمش، منطق و حوصلهء شنیدن صدای دیگران نیز بپردازید. به هوش باید بود که مجاهدین هم مردمی هستند، حق دارند صدای شان شنیده شود و حق دارند از خود دفاع کنند. وقتی مجاهدین حاضر شده اند صدای کمونیست ها و حتی صدای دشمنان دیروز شان را بشنوند، نمیدانم روشنفکران ما با کدام منطق بدون درنظر داشت حقوق انسانی مجاهدین، به توهین و تحقیر آنها پرداخته و با اتهام های دسته جمعی همهء مجاهدین را گنکار میخوانید. این روش شما اگرعام شود، در انقطاب هرچه بیشتر جامعه کمک میکند. مجاهدین ملی هایی نیستند که به کمک و سرپرستی و ابیاری جامعهء جهانی سربکشند و با قطع سایهء آنها به موشخانه ها پناه ببرند.
برای من نیز مجاهدین فرشتگان نیستند. ما نمیتوان به گناه یک مجاهد همه را بد گفته و به قهرمانی یکی همه را خوب. قضاوت کلیشه یی کار خردمندان امروز نیست.
درقاموس برخی از دوستان جهاد و محاهدین شر مطلق اند. برای این دوستان هیچ جهادی و هیچ مجاهدی برحق و نیک بوده نمیتواند. این دوستان که اگر راوایی نباشند سخت زیرتاثیر ادبیات راوایی اند تصور میکنند با چیغ و فریاد در مطبوعات میتوانند عقده های خود را علیه مجاهدین حل و آنها را بد نام کنند.
گفتار این دوستان با واقعیت های زمان و تاریخ ما همخوانی ندارد. روشنفکری که باید سبب به هم نزدیک شدن مردم شود همه روزه برطبل نقاق و دوری میکوبد. ازینرو به جای وصل کردن به فصل کردن نسل ها و گروه های اجتماعی میشوند. میلون ها انسان درین سرزمین مجاهد بوده یا ویا یکی از اعضای خانواده شان مجاهد بود و مجاهد مرده است- شهید شده است. حالا با این بیدردی و بیتفاوتی برهمه مجاهدین تاختن، چه نتیجه یی میتواند به اشخاصی مانند زاهدی و امثالهم میتواند داشته باشد.
شما با آقای رجا مخالفت دارید پای مسعود و اسماعیل خان را چرا اینجا آورده اید. شاید کسانی پیدا شوند که مانند شما به جای منطق و استدلال به توهین و تحقیر شخصیت هایی هزاره بپردازند. آیا شما همین را میخواهید؟ ورنه رجا در کجا، اسماعیل خان در کجا، مسعود در کجا، قصهء افشار در کچا. شما حرمت خون افشاریان را چنین مفت نریزید که در هر معامله یی ازان یاد آوری کنید و در هرمیدان سکهء برد تان شود.
امید است به جای تعصب و تشدد به نرمش، منطق و حوصلهء شنیدن صدای دیگران نیز بپردازید. به هوش باید بود که مجاهدین هم مردمی هستند، حق دارند صدای شان شنیده شود و حق دارند از خود دفاع کنند. وقتی مجاهدین حاضر شده اند صدای کمونیست ها و حتی صدای دشمنان دیروز شان را بشنوند، نمیدانم روشنفکران ما با کدام منطق بدون درنظر داشت حقوق انسانی مجاهدین، به توهین و تحقیر آنها پرداخته و با اتهام های دسته جمعی همهء مجاهدین را گنکار میخوانید. این روش شما اگرعام شود، در انقطاب هرچه بیشتر جامعه کمک میکند. مجاهدین ملی هایی نیستند که به کمک و سرپرستی و ابیاری جامعهء جهانی سربکشند و با قطع سایهء آنها به موشخانه ها پناه ببرند.
برای من نیز مجاهدین فرشتگان نیستند. ما نمیتوان به گناه یک مجاهد همه را بد گفته و به قهرمانی یکی همه را خوب. قضاوت کلیشه یی کار خردمندان امروز نیست.