مردم افغانستان از سالهای سال به رعیت بودن پادشاهی که پادشاهیت را به ارث برده بود عادت داشتند و از جایکه پادشاهان در پناه و سایه ادیان و اخوند ها و ملاه ها زنده گی های درازی را بسر میبردند و بالمقابل ملایانی ادیان نیز در سایه پادشاه های دست نشانده خود به عیش و زنده گی فاخری دست یابیده بودند , پس دین و پادشاهیت و پادشاهیت و دین از دراز سالهای برای همدیگر الزام و ملزوم همدیگر بودند و رعایا زنده گی را در سایه یک همچو سالطنتء به اصطلاح ضل لل اللهی ء اسان تر میپنداشتند , تا زنده گی نمودن در قلمرو حکومت نو بنیادی . در قلمرو حکومت که از پدر به ارث میرسید و یا رسیده بود , همیشه از احکام و رسم و راه نیاکان و اعمال که در قدیم برای مردم به میراث مانده شده بود به نحو احسن استفاده به عمل میامد و احترام میشد و قوانین بر اساس ان احکام و رسوم نیاکان طراحی میگردید و اکثر برای بهتر بهره گیری اخوند ها و ملاه ها از رعایا به نفع خانواده شاهی احکام من در اوردی را که به نفع پادشاه بسلامت بود داخل قوانین اصولی قوای اجراییه و مقننه و جزایی کشور مینمودند و بازار فرمانبرداری را برای همیشه گرم نگه میداشتند . در چنین فضایی و یا ماحولی اگر پادشاه و یا رهبر مذهبی غبی و یا کودن و یا نا فهم و یا بی شعور نیز باشد حکومت داری به اسانی پیش میرود , در همچو یک کشوری اگر خطری پادشاه را تهدید کند برای مدت نامعلومی از طرفی دست نشانده و یا طبقهء به خصوصی ویا حتی اگر پادشاه قدرت خود را برای مدت نامعلومی از دست دهد , باز هم وقتی مشکلی برای ( دست نشاتنده و یا پادشاه نو ) اتفاق افتد , فوراء پادشاهیت به میراث خواران حکومت قبلی یعنی پادشاهیت به همان پادشاه و یا به یکی از اعضای خانواده پادشاه قبلی برگشت خواهد نمود و زننده گی رعیا بر منوال قدیم شروع به نوسان خواهد شد . ولی در حکومت های که به تازه گی از طرف شخصی و یا اشخاصی ساخته میشوند و مردم بر امید زنده گی بهتر همیشه مترسد حکومت جدید هستند تا از ان استفاده بهتر را ببرند و اگر نتوانند و یا امیدی بر استفاده نمودن از حکومت نو برای شان نباشد در پناه باقی مانده جیره خواران شاه قبلی مانندء ملایان و اخوند و یا به عباره دیگر در پناه احکام و قوانین مترود و کهنهء که سالها مردم را به یوغ و اسپار کشیده بود دوباره به خشونت دست برده و برای پاین کشیدن حکومت نو بنیاد کوشش خواهند نمود و چه بسا که در این امر همسایه گانی مغرضی به نام دین و مذهب و چه یسا همسایه گانی برای برادری و همدردی از موقعیت استفاده نموده خاک کشور را به توبره کشند . از جایکه حکومت نو بنیاد باری یک عده قوانین تازه مثلاء اصل بهتر زمین داری و تجارت و تدریس و عنعنات را بر دوش با خود میکشد , رهبری ادیان یعنی ملایان و اخوند ها که بر اصول وفاداری عنعنوی بر حکومت قدیمی یک خانواده معتقد بودند در قدم اول بر خلاف ترکه و تقسیم و تدریس جدید و بنیاد گذاری اصول جدید بر خواهند خاست . و دست به هر بدعتی بر ضد حکومت نو بنیاد که هدف ان بهتر ساختن شرایط زننده گی است , خوانند زد . بر همین اساس برای اوردن یک حکومت مردمی اول باید مردم را امادهء داشتنء یک زنده گی بهتر ساخت و اهسته یک نسلء نوی از تحصیل یافتگان را در کشور مهیا ساخت , وقتی نسل نو تحصیل یافته که انتهای هدف انها همیشه منافع کشور و مردم باشد در تمام دفاتر قوای سه گانه کشور مسقر گردیدند , باز دولت میتواند فوراء تغیر مسیر دهد و یا حکومت را از بنیاد بر افگند و کشوری با قوانین مردمی جدید بسازد . ورنه بر اثر اشتباهی کوچکی بهترین کشور دنیا را ( افغانستان ) خواهند ساخت .
مردم افغانستان از سالهای سال به رعیت بودن پادشاهی که پادشاهیت را به ارث برده بود عادت داشتند و از جایکه پادشاهان در پناه و سایه ادیان و اخوند ها و ملاه ها زنده گی های درازی را بسر میبردند و بالمقابل ملایانی ادیان نیز در سایه پادشاه های دست نشانده خود به عیش و زنده گی فاخری دست یابیده بودند , پس دین و پادشاهیت و پادشاهیت و دین از دراز سالهای برای همدیگر الزام و ملزوم همدیگر بودند و رعایا زنده گی را در سایه یک همچو سالطنتء به اصطلاح ضل لل اللهی ء اسان تر میپنداشتند , تا زنده گی نمودن در قلمرو حکومت نو بنیادی . در قلمرو حکومت که از پدر به ارث میرسید و یا رسیده بود , همیشه از احکام و رسم و راه نیاکان و اعمال که در قدیم برای مردم به میراث مانده شده بود به نحو احسن استفاده به عمل میامد و احترام میشد و قوانین بر اساس ان احکام و رسوم نیاکان طراحی میگردید و اکثر برای بهتر بهره گیری اخوند ها و ملاه ها از رعایا به نفع خانواده شاهی احکام من در اوردی را که به نفع پادشاه بسلامت بود داخل قوانین اصولی قوای اجراییه و مقننه و جزایی کشور مینمودند و بازار فرمانبرداری را برای همیشه گرم نگه میداشتند . در چنین فضایی و یا ماحولی اگر پادشاه و یا رهبر مذهبی غبی و یا کودن و یا نا فهم و یا بی شعور نیز باشد حکومت داری به اسانی پیش میرود , در همچو یک کشوری اگر خطری پادشاه را تهدید کند برای مدت نامعلومی از طرفی دست نشانده و یا طبقهء به خصوصی ویا حتی اگر پادشاه قدرت خود را برای مدت نامعلومی از دست دهد , باز هم وقتی مشکلی برای ( دست نشاتنده و یا پادشاه نو ) اتفاق افتد , فوراء پادشاهیت به میراث خواران حکومت قبلی یعنی پادشاهیت به همان پادشاه و یا به یکی از اعضای خانواده پادشاه قبلی برگشت خواهد نمود و زننده گی رعیا بر منوال قدیم شروع به نوسان خواهد شد . ولی در حکومت های که به تازه گی از طرف شخصی و یا اشخاصی ساخته میشوند و مردم بر امید زنده گی بهتر همیشه مترسد حکومت جدید هستند تا از ان استفاده بهتر را ببرند و اگر نتوانند و یا امیدی بر استفاده نمودن از حکومت نو برای شان نباشد در پناه باقی مانده جیره خواران شاه قبلی مانندء ملایان و اخوند و یا به عباره دیگر در پناه احکام و قوانین مترود و کهنهء که سالها مردم را به یوغ و اسپار کشیده بود دوباره به خشونت دست برده و برای پاین کشیدن حکومت نو بنیاد کوشش خواهند نمود و چه بسا که در این امر همسایه گانی مغرضی به نام دین و مذهب و چه یسا همسایه گانی برای برادری و همدردی از موقعیت استفاده نموده خاک کشور را به توبره کشند . از جایکه حکومت نو بنیاد باری یک عده قوانین تازه مثلاء اصل بهتر زمین داری و تجارت و تدریس و عنعنات را بر دوش با خود میکشد , رهبری ادیان یعنی ملایان و اخوند ها که بر اصول وفاداری عنعنوی بر حکومت قدیمی یک خانواده معتقد بودند در قدم اول بر خلاف ترکه و تقسیم و تدریس جدید و بنیاد گذاری اصول جدید بر خواهند خاست . و دست به هر بدعتی بر ضد حکومت نو بنیاد که هدف ان بهتر ساختن شرایط زننده گی است , خوانند زد . بر همین اساس برای اوردن یک حکومت مردمی اول باید مردم را امادهء داشتنء یک زنده گی بهتر ساخت و اهسته یک نسلء نوی از تحصیل یافتگان را در کشور مهیا ساخت , وقتی نسل نو تحصیل یافته که انتهای هدف انها همیشه منافع کشور و مردم باشد در تمام دفاتر قوای سه گانه کشور مسقر گردیدند , باز دولت میتواند فوراء تغیر مسیر دهد و یا حکومت را از بنیاد بر افگند و کشوری با قوانین مردمی جدید بسازد . ورنه بر اثر اشتباهی کوچکی بهترین کشور دنیا را ( افغانستان ) خواهند ساخت .