سلام و درود به دست اندر کاران کابل پرس?!
با نشر مقالۀ سلیمان راوش سایت کابل پرس نشان داد که یک سایت بدون غرض و ملی است. البته در بارۀ مقالۀ سلیمان راوش سایت های اخوانی های افغانستان هم لهو لهب فراوان نوشته اند ولی آنچه مهم است اینست که یکی هم نتوانسته که حتی گوشۀ از حقایق را بیان کنند و هر چه گفته اند همان لهو لهبی است که گلبدین راکتیار و ربانی دالر یار و سیاف وهابی زمزمه میکنند و یا تف پراکنی های یاران تنفنگی شان در کوه و برزن افغانستان است. وقتی کودک بودم یکروز یکی از همین ملا ها که اعتراف میکنم مسلمان خوبی بود گفت:
پسر یک هندو مسلمان شد. هندو های دیگر گفتند: تو خیلی بد بختی که پسرت مسلمان شده؛ آن هندو با اندوه فراوان گفت آری چنین است ولی این پسرم از وقتی جوان شد هم دزد بود، هم متجاوز، هم خونریز بود و هم دروغگوی و هم متعصب بود و هم بیگانه پرست... میدانستم که روزی او مسلمان میشود. نمیدانم حالا چه ریخته و چه پاشیده که در مقابل حقایق عریان این جنایتکاران عکس العمل نشان داده و از حقایق عریان چشم میپوشند. من چهار سال در هند بودم و بعدا سیزده سال میشود که در اروپاستم. خدا را شاهد میگیرم که اعمالی را که از همین مسلمانها در افغانستان، ایران، پاکستان دیده ام از دین و از آئینم خجالت میکشم و وقتی به کردار هندو ها و مسیحی ها نگاه میکنم با خودم میگویم اگر قدرت بدست من بیائید اولین کارم محو همه ملا ها و دکانداران دین است. و میدانم اگر این تیکه داران دین از سرنوشت مردم ما حذف شوند مردم ما با همدیگر برادر و خواهر خواهند شد ولی تا وقتی اینها باشند دیگر امیدی به آرامی، آزادی و ترقی وجود ندارد. به اینکه آیات قران چه گفته و چه میگوید مرا کاری نیست و آنچه مهم میدانم اینست که انسان افغانستان شکم گرسنه نخوابد و به خدا و رسول اش دشنام ندهد. به زن مردم تجاوز نشود و به نام اسلام زن را کنیز و ناقص الاعقل خطاب نکنند. چهار تا جانی مفسد فی لارض چون قانونی، ربانی سیاف، محقق و خلیلی بر سرنوشت شان حاکم نباشند. من دین خودم را دارم و آن دین انسانیت است و دستگیری از انسان. موفق باشید.
سلام و درود به دست اندر کاران کابل پرس?!
با نشر مقالۀ سلیمان راوش سایت کابل پرس نشان داد که یک سایت بدون غرض و ملی است. البته در بارۀ مقالۀ سلیمان راوش سایت های اخوانی های افغانستان هم لهو لهب فراوان نوشته اند ولی آنچه مهم است اینست که یکی هم نتوانسته که حتی گوشۀ از حقایق را بیان کنند و هر چه گفته اند همان لهو لهبی است که گلبدین راکتیار و ربانی دالر یار و سیاف وهابی زمزمه میکنند و یا تف پراکنی های یاران تنفنگی شان در کوه و برزن افغانستان است. وقتی کودک بودم یکروز یکی از همین ملا ها که اعتراف میکنم مسلمان خوبی بود گفت:
پسر یک هندو مسلمان شد. هندو های دیگر گفتند: تو خیلی بد بختی که پسرت مسلمان شده؛ آن هندو با اندوه فراوان گفت آری چنین است ولی این پسرم از وقتی جوان شد هم دزد بود، هم متجاوز، هم خونریز بود و هم دروغگوی و هم متعصب بود و هم بیگانه پرست... میدانستم که روزی او مسلمان میشود. نمیدانم حالا چه ریخته و چه پاشیده که در مقابل حقایق عریان این جنایتکاران عکس العمل نشان داده و از حقایق عریان چشم میپوشند. من چهار سال در هند بودم و بعدا سیزده سال میشود که در اروپاستم. خدا را شاهد میگیرم که اعمالی را که از همین مسلمانها در افغانستان، ایران، پاکستان دیده ام از دین و از آئینم خجالت میکشم و وقتی به کردار هندو ها و مسیحی ها نگاه میکنم با خودم میگویم اگر قدرت بدست من بیائید اولین کارم محو همه ملا ها و دکانداران دین است. و میدانم اگر این تیکه داران دین از سرنوشت مردم ما حذف شوند مردم ما با همدیگر برادر و خواهر خواهند شد ولی تا وقتی اینها باشند دیگر امیدی به آرامی، آزادی و ترقی وجود ندارد. به اینکه آیات قران چه گفته و چه میگوید مرا کاری نیست و آنچه مهم میدانم اینست که انسان افغانستان شکم گرسنه نخوابد و به خدا و رسول اش دشنام ندهد. به زن مردم تجاوز نشود و به نام اسلام زن را کنیز و ناقص الاعقل خطاب نکنند. چهار تا جانی مفسد فی لارض چون قانونی، ربانی سیاف، محقق و خلیلی بر سرنوشت شان حاکم نباشند. من دین خودم را دارم و آن دین انسانیت است و دستگیری از انسان. موفق باشید.