سلام «م م»عزیز،
از نان آور بودن یا نا نان آور بودن خانه حرفی در میان نیست. امروز نان آور بودن خانه ربطی به مؤنث بودن و مذکر بودن ندارد. روابط میان مرد و زن در طول تاریخ دستخوش تحولاتی زیادی شده است. اگر از خاطرتان نرفته باشد دوره ی مادر سالاری را حتماً در اوراق کتاب های تاریخی که در دست داشته اید، مرور کرده اید. در دوره های خاص تاریخ زنان نظر به تقدم شان نسبت به مردان در زمینه های کلیدی آن عصرها و تر دستی های خاصی که در زمینه نان آوری داشته اند، شریان های زندگی را در چنگ گرفته بودند. در جریان گذاشتن زن یا شوهر وقتی یکی از آنان از خانه پا به بیرون می گذارد طوریکه شما اشاره فرمودید فکر نا سالمی نیست اما زمانیکه شوهر قانوناً مستحق شمرده می شود که از اشتغال زنش جلو گیری کند و زنش را مانند یک ماشین اوتومات شبانه روزی مراقبت کند، زن تمایل ندارد و برای چیزی نا راحت است اما مرد جانور خویانه عضلاتش را براو تحمیل کند، خودتان قضاوت کنید، حالا که نمی دانم زن هستید یا مرد ولی اگر زن باشید و شوهری به این بی اعتمادی و خوار شماری داشته باشید، می توانید تحمل کنید؟ اگر زن باشید می توانید تحمل کنید. بلی، تحمل می کنید اما تحمل می کنید چون چاره بی چاره است. اگر تحمل نکنید باید یاغی شوید و اول شوهر را بکشید وبعد اگر هم دست به خود کشی نزدید، آیت الله محسنی سنگسارتان را فتوا خواهد داد.
اگر واقیعاً مدافع پر و پا قرص این قانون هستید، از آنچه در در تمسخرش گفته می آید چین بر پیشانی نیندازید چون سالهاست که بد تر از اینها را زنان این سرزمین بر گرده هایشان می کشند. چیزی در اعلام این قانون می یابم که قبلاً به فکرش نیافتاده بودم. اگرچنین یک چیزی هایی انگیزه یی برای زنان وما جوانان این سر زمین نشود تا به پا بر خیزیم، این خطه طبیعتاً محکوم به این چنین زیستن خواهد بود.
با احترام
سلام «م م»عزیز،
از نان آور بودن یا نا نان آور بودن خانه حرفی در میان نیست. امروز نان آور بودن خانه ربطی به مؤنث بودن و مذکر بودن ندارد. روابط میان مرد و زن در طول تاریخ دستخوش تحولاتی زیادی شده است. اگر از خاطرتان نرفته باشد دوره ی مادر سالاری را حتماً در اوراق کتاب های تاریخی که در دست داشته اید، مرور کرده اید. در دوره های خاص تاریخ زنان نظر به تقدم شان نسبت به مردان در زمینه های کلیدی آن عصرها و تر دستی های خاصی که در زمینه نان آوری داشته اند، شریان های زندگی را در چنگ گرفته بودند. در جریان گذاشتن زن یا شوهر وقتی یکی از آنان از خانه پا به بیرون می گذارد طوریکه شما اشاره فرمودید فکر نا سالمی نیست اما زمانیکه شوهر قانوناً مستحق شمرده می شود که از اشتغال زنش جلو گیری کند و زنش را مانند یک ماشین اوتومات شبانه روزی مراقبت کند، زن تمایل ندارد و برای چیزی نا راحت است اما مرد جانور خویانه عضلاتش را براو تحمیل کند، خودتان قضاوت کنید، حالا که نمی دانم زن هستید یا مرد ولی اگر زن باشید و شوهری به این بی اعتمادی و خوار شماری داشته باشید، می توانید تحمل کنید؟ اگر زن باشید می توانید تحمل کنید. بلی، تحمل می کنید اما تحمل می کنید چون چاره بی چاره است. اگر تحمل نکنید باید یاغی شوید و اول شوهر را بکشید وبعد اگر هم دست به خود کشی نزدید، آیت الله محسنی سنگسارتان را فتوا خواهد داد.
اگر واقیعاً مدافع پر و پا قرص این قانون هستید، از آنچه در در تمسخرش گفته می آید چین بر پیشانی نیندازید چون سالهاست که بد تر از اینها را زنان این سرزمین بر گرده هایشان می کشند. چیزی در اعلام این قانون می یابم که قبلاً به فکرش نیافتاده بودم. اگرچنین یک چیزی هایی انگیزه یی برای زنان وما جوانان این سر زمین نشود تا به پا بر خیزیم، این خطه طبیعتاً محکوم به این چنین زیستن خواهد بود.
با احترام