قاضی حسین احمد: با فارسی ستیزی افغانستان تجزیه خواهد شد
23 نوامبر 2010, 00:41, توسط قاضی زاده
دوستان، نمی دانم چرا شما خود را درگیر مباحثه با تنویر بی منطق کرده اید. راستش من از همان اول که راجع به زبان فارسی حرف های ابلهانه و بی سوادانه زد می خواستم در پاسخش چیزهایی بنویسم ولی پس از این که بی ادبی و بی دلیل حرف زدن هایش را دیدم، از این کار منصرف شدم. حیف نیست که وقت آدم با انسان بی منطقی مثل تنویر ضایع شود. راستش من هرگز در حرف های این مردک نشانه ای از انصاف و حقیقت طلبی ندیدم.
کار بسیار به جا و شایسته ای است که آدم ها راجع به موضوعات مورد اختلاف خود با هم به گفتگو و دیالوگ بنشینند ولی آیا روا است که با اشخاصی که با الفبای گفتگو آشنایی ندارند و جز پریشان گویی و حرف های توهین آمیز زدن چیز دیگری در چنته ندارند به گفتگو بنشینیم؟ این فرموده قرآنی که " واذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاما" در کدام موارد به کار بسته می شود؟ مسلما بی اعتنایی نشان دادن با جاهلان یگانه راه موثر برای خلع سلاح کردن آن هاست.
همه می دانند که اشخاصی همانند تنویر هیچ حرفی برای گفتن ندارند و به همین خاطر متوسل به دروغ پراکنی و توهین و مهمل بافی می شوند. پس این ها را به حال خودشان بگذارید تا به جفنگ گویی خود ادامه دهند و پس از این که متوجه شدند حرف های بی سروته و بی منطق شان خریدار ندارد به قول ایرانی ها « دم خود را روی کولشان خواهند انداخت» و از میدان بیرون خواهند شد.
به گمان من، وارد گفتگو شدن با این گونه افراد متعصب و خیره سر علاوه بر این که مصداق بارز هدر دادن وقت است؛ دادن ابتکار به دست این اشخاص هم هست.
به طور مثال، همه می دانند که زبان پارسی همان زبانی است که حاکمیت قبیله گرای موجود و همه افراد قبیله پرست در افغانستان آن را "دری" یاد می کنند. این موضوع، از جمله بدیهیات است. پیرمردان و پیرزنان بی سواد روستای ما هم از این قضیه مطلع هستند. وقتی که موضوع یکی بودن فارسی و دری برای ما و مردم افغانستان، حل شده است پس چرا به جفنگ های اشخاصی همچون تنویر اعتنا کنیم و به آن پاسخ دهیم. این در واقع، مصداق روشن ابتکار عمل را به دست جریان فاشیسم و تمامیت خواه دادن است.
سخن مولوی جلال الدین بلخی در این جا چه خوب مناسبت دارد آن جا که می گوید:
مه فشاند نور و سگ عوعو کند
هر کسی بر خلقت خود می تند
آری، قبیله پرستان بی منطق با زدن این گونه حرف ها هویت خود را بیشتر از پیش برملا می افکنند و به تعبیر مولانا "خلقت" خود را آشکار می کنند.
دوستان، نمی دانم چرا شما خود را درگیر مباحثه با تنویر بی منطق کرده اید. راستش من از همان اول که راجع به زبان فارسی حرف های ابلهانه و بی سوادانه زد می خواستم در پاسخش چیزهایی بنویسم ولی پس از این که بی ادبی و بی دلیل حرف زدن هایش را دیدم، از این کار منصرف شدم. حیف نیست که وقت آدم با انسان بی منطقی مثل تنویر ضایع شود. راستش من هرگز در حرف های این مردک نشانه ای از انصاف و حقیقت طلبی ندیدم.
کار بسیار به جا و شایسته ای است که آدم ها راجع به موضوعات مورد اختلاف خود با هم به گفتگو و دیالوگ بنشینند ولی آیا روا است که با اشخاصی که با الفبای گفتگو آشنایی ندارند و جز پریشان گویی و حرف های توهین آمیز زدن چیز دیگری در چنته ندارند به گفتگو بنشینیم؟ این فرموده قرآنی که " واذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاما" در کدام موارد به کار بسته می شود؟ مسلما بی اعتنایی نشان دادن با جاهلان یگانه راه موثر برای خلع سلاح کردن آن هاست.
همه می دانند که اشخاصی همانند تنویر هیچ حرفی برای گفتن ندارند و به همین خاطر متوسل به دروغ پراکنی و توهین و مهمل بافی می شوند. پس این ها را به حال خودشان بگذارید تا به جفنگ گویی خود ادامه دهند و پس از این که متوجه شدند حرف های بی سروته و بی منطق شان خریدار ندارد به قول ایرانی ها « دم خود را روی کولشان خواهند انداخت» و از میدان بیرون خواهند شد.
به گمان من، وارد گفتگو شدن با این گونه افراد متعصب و خیره سر علاوه بر این که مصداق بارز هدر دادن وقت است؛ دادن ابتکار به دست این اشخاص هم هست.
به طور مثال، همه می دانند که زبان پارسی همان زبانی است که حاکمیت قبیله گرای موجود و همه افراد قبیله پرست در افغانستان آن را "دری" یاد می کنند. این موضوع، از جمله بدیهیات است. پیرمردان و پیرزنان بی سواد روستای ما هم از این قضیه مطلع هستند. وقتی که موضوع یکی بودن فارسی و دری برای ما و مردم افغانستان، حل شده است پس چرا به جفنگ های اشخاصی همچون تنویر اعتنا کنیم و به آن پاسخ دهیم. این در واقع، مصداق روشن ابتکار عمل را به دست جریان فاشیسم و تمامیت خواه دادن است.
سخن مولوی جلال الدین بلخی در این جا چه خوب مناسبت دارد آن جا که می گوید:
مه فشاند نور و سگ عوعو کند
هر کسی بر خلقت خود می تند
آری، قبیله پرستان بی منطق با زدن این گونه حرف ها هویت خود را بیشتر از پیش برملا می افکنند و به تعبیر مولانا "خلقت" خود را آشکار می کنند.