آقای میرهزار، وقتی یک مشت جانی، خاین، وطنفروش، نوکر بیگانه و لومپن و مافیایی تبار به زور بی 52 در قدرت نصب باشند و همه‌کاره کشور نگوبخت ما باشند، طبعا از این لشکر خاینان انتظاری نیست که در مقابل یک روزنامه نگار حقیقت گو جز اینگونه برخورد کنند. اینان از جنس سیاف و ربانی و چکری و محقق و خلیلی و گلبدین و ملا عمر و سایر خونخواران هستند که با تقنگ و دالر و دست استخبارات خارجی بر سر شان کلان شده اند و جز شرف باختگی و جنایت و زورگویی چیزی را بلد نیستند.
ولی مطمئن باش که مردم افغانستان با تو اند و همانگونه که از مدافع ثابت قدم شان ملالی جویا دفاع کردند، از تو نیز دفاع خواهند کرد و کسی که دل مردم را در دست داشته باشد، نباید از یکچنین زورگویان فاشیست هراسی به دل راه دهد.
فقط میخواهم برایت یاددهانی کنم که تو تنها زمانی منحیث قهرمان مطبوعات افغانستان مطرح خواهی بود که در افغانستان بمانی و میدان را برای قاتلان رها نکنی، اما اگر به فکر پناهندگی و فرار از کشور بیفتی و افغانستان را ترک گویی دیگر به درختی خواهی ماند که ریشه‌اش از خاک بیرون باشد که طبعا به زودی برگها و ثمرش میخشکد درست مانند محقق نسب و میر مهدوی که با آنهمه سروصدا و حمایت دیگر اندیشان از آنان، وقتی به خارج فرار کردند تا امروز دیگر نه نام و نه نشانی از آنان باقی نماند و به مثابه روزنامه نگاران بزدل از آنان اسم برده میشود.
آقای میرهزار، وقتی یک مشت جانی، خاین، وطنفروش، نوکر بیگانه و لومپن و مافیایی تبار به زور بی 52 در قدرت نصب باشند و همه‌کاره کشور نگوبخت ما باشند، طبعا از این لشکر خاینان انتظاری نیست که در مقابل یک روزنامه نگار حقیقت گو جز اینگونه برخورد کنند. اینان از جنس سیاف و ربانی و چکری و محقق و خلیلی و گلبدین و ملا عمر و سایر خونخواران هستند که با تقنگ و دالر و دست استخبارات خارجی بر سر شان کلان شده اند و جز شرف باختگی و جنایت و زورگویی چیزی را بلد نیستند.
ولی مطمئن باش که مردم افغانستان با تو اند و همانگونه که از مدافع ثابت قدم شان ملالی جویا دفاع کردند، از تو نیز دفاع خواهند کرد و کسی که دل مردم را در دست داشته باشد، نباید از یکچنین زورگویان فاشیست هراسی به دل راه دهد.
فقط میخواهم برایت یاددهانی کنم که تو تنها زمانی منحیث قهرمان مطبوعات افغانستان مطرح خواهی بود که در افغانستان بمانی و میدان را برای قاتلان رها نکنی، اما اگر به فکر پناهندگی و فرار از کشور بیفتی و افغانستان را ترک گویی دیگر به درختی خواهی ماند که ریشه‌اش از خاک بیرون باشد که طبعا به زودی برگها و ثمرش میخشکد درست مانند محقق نسب و میر مهدوی که با آنهمه سروصدا و حمایت دیگر اندیشان از آنان، وقتی به خارج فرار کردند تا امروز دیگر نه نام و نه نشانی از آنان باقی نماند و به مثابه روزنامه نگاران بزدل از آنان اسم برده میشود.