پنهان کاری و دروغ؛ بسیاری از افغان ها تلاش می کنند دروغ بگويند

قیام جان! تو را چی شده است. کجاست آن پختگی سیاسی و اجتماعی ات که در شش و نیم داشتی. راستی آیا آن برنامه را خودت تهیه می کردی؟ من کم کم شک می کنم. بعد از خواندن بعضی نوشته های اخیرت نمی توانم قبول کنم که تو تهیه کننده برنامه بوده ای.

بهرحال، این دروغ و رسوم و غیره در افغانستان مسایل بسیار بغرنج اند. به این شکل عامیانه ای که خودت مطرح کرده ای، چندان چنگ ِ به دل نمی زند. این مسایل تحلیل و بررسی بیشتر می خواهد. شاید هم به تحلیل ها و نوشته های جامعه شناسانه ضرورت باشد. بخصوص با انگلیسی خودت نمی شود این مسایل را واقع بینانه به سهم دیگران رساند.

تنها یک سوال ازت می کنم: آیا هیچ افغانی حاضر می شود که مثلاً بگویید که بالای خواهرم و یا زنم تجاوز شد. یکی از این افغان ها خودت نیز هستی و در صورت وقوع چنین عمل، ابدا حاضر نمی شوی تا واقعیت را بگویی. حتماً به دروغ پناه می بری.

منظورم از آوردن این مسئله تنها اینست که پنهان کاری و دروغ و غیره انگیزه ها و علل بسیار پیچیده دارد. حتما دیده ای که سویدی ها دروغ نمی گویند و حالا آمده ای و می خواهی جامعه و ارزش های سویدن را با جامعه و ارزش های افغانستان مقایسه کنی. اینکار را هزگز نکن. افغانستان و سویدن چند مرحله تاریخی از هم فاصله دارند. دروغ و پنهان کاری بشکل ِ زاده ی زیربنای جامعه است و تا زمانیکه زیربنا و متوازی با آن اخلاق و ارزش های معنوی جامعه تغییر نکند، گرفتار دروغ خواهیم بود. نمی شود این مسئله را با چند کلمه سطحی گفتن حل کرد.

امیدوارم به گپ رسیده باشی و امیدوارم تا چون تهیه کننده برنامه شش و نیم عرض اندام کنی نه یک عامی گو و سطحی نگر. به امید ذات شش و نیم ات.