دوست عزیز آقای جعفری سلام ، جنایت جنایت است از هر قوم ، قبیله و نژادی که جنایت علیه انسان صورت می پذیرد باید محکوم شود . این پیامم بر ضدیت با نوشتۀ شما نیست بلکه میخواستم نظر شخصی خود را راجع به نوع شکل گیری جنایت افشار و یا بفرمودۀ شما قتل عام را که روی چی انگیزۀ صورت گرفته به دوستان کابل پرسی تقدیم نمایم .
چون خودم در زمان وقوع این فاجعه در کابل نبودم از دوست هزارۀ خود که در جریان همان جنگ ها در افشار بالا زنده گی میکرد و بعد آن به مزارشریف پناهنده شده بود و حال در شهر گوتنبرگ آلمان زنده گی میکند جویای احوال شدم . بفرمودۀ ایشان : مشکل نخست حزب وحدت و بابه مزاری با دولت برهان الدین ربانی تقاضای یک وزارت کلیدی و پنج وزارت غیر کلیدی بود . مشکل دوم را خود حزب وحدت با اسیر گرفتن صدها تن اشخاص ملکی و نظامی خلق نموده بود . مشکل سوم مخالفت های مستقیم اقای سید حسین انوری که مقامی در نزد رهبران جهادی چی پشتون و چی تاجک در دولت داشت با شخص بابه مزاری .
در جنگهای کابل به شمول افشار تمام رهبران جهادی به شمول بابه مزاری قصور دارند ، فقط مردم مسکین و بیچاره کابل چی هزاره ، چی پشتون و چی تاجک بی قصور اند . جنگها بخاطر گرفتن چوکی ، قدرت و صلاحیت بوده که مردم پامال عرابه جنگی طرفین شده است . جنگ و آدم کشی بخاطر گرفتن چند چوکی وزارت در حکومتی که تا آن هنگام پی ریزی نشده بود جهالتی بود که تنها رهبران جهادی بدان دل خوش نموده بودند . اگررهبران گروه های جهادی دارای یک بینش سیاسی و دانش حکومت داری میبودند ، درک آن وضعیت اساس را میکردند و مردم خویش را بدون موجب زیر ساطور آدمکشان نمی انداختند .
جنگ افشار یک جنگ سیاسی بوده که بالای مردم منطقه تحمیل شده است مانند دیگر مناطق اوغانستان . جنگها و قتل عام بهسود ، بامیان ، مزار ، شمالی ، گورمار در زمان طالبان بمراتب خشمگین تر نسبت به افشار است اگر چشم باز داشته باشیم . ما حق نداریم هیچ یک ازین جنایات را که در سه دهه در سرزمین ما رخ داده فراموش کنیم ، ترجیع دادن یک منطقه به دیگر مناطق چشم بصیرت ما را کور میکند .
دوست عزیز آقای جعفری سلام ، جنایت جنایت است از هر قوم ، قبیله و نژادی که جنایت علیه انسان صورت می پذیرد باید محکوم شود . این پیامم بر ضدیت با نوشتۀ شما نیست بلکه میخواستم نظر شخصی خود را راجع به نوع شکل گیری جنایت افشار و یا بفرمودۀ شما قتل عام را که روی چی انگیزۀ صورت گرفته به دوستان کابل پرسی تقدیم نمایم .
چون خودم در زمان وقوع این فاجعه در کابل نبودم از دوست هزارۀ خود که در جریان همان جنگ ها در افشار بالا زنده گی میکرد و بعد آن به مزارشریف پناهنده شده بود و حال در شهر گوتنبرگ آلمان زنده گی میکند جویای احوال شدم . بفرمودۀ ایشان : مشکل نخست حزب وحدت و بابه مزاری با دولت برهان الدین ربانی تقاضای یک وزارت کلیدی و پنج وزارت غیر کلیدی بود . مشکل دوم را خود حزب وحدت با اسیر گرفتن صدها تن اشخاص ملکی و نظامی خلق نموده بود . مشکل سوم مخالفت های مستقیم اقای سید حسین انوری که مقامی در نزد رهبران جهادی چی پشتون و چی تاجک در دولت داشت با شخص بابه مزاری .
در جنگهای کابل به شمول افشار تمام رهبران جهادی به شمول بابه مزاری قصور دارند ، فقط مردم مسکین و بیچاره کابل چی هزاره ، چی پشتون و چی تاجک بی قصور اند . جنگها بخاطر گرفتن چوکی ، قدرت و صلاحیت بوده که مردم پامال عرابه جنگی طرفین شده است . جنگ و آدم کشی بخاطر گرفتن چند چوکی وزارت در حکومتی که تا آن هنگام پی ریزی نشده بود جهالتی بود که تنها رهبران جهادی بدان دل خوش نموده بودند . اگررهبران گروه های جهادی دارای یک بینش سیاسی و دانش حکومت داری میبودند ، درک آن وضعیت اساس را میکردند و مردم خویش را بدون موجب زیر ساطور آدمکشان نمی انداختند .
جنگ افشار یک جنگ سیاسی بوده که بالای مردم منطقه تحمیل شده است مانند دیگر مناطق اوغانستان . جنگها و قتل عام بهسود ، بامیان ، مزار ، شمالی ، گورمار در زمان طالبان بمراتب خشمگین تر نسبت به افشار است اگر چشم باز داشته باشیم . ما حق نداریم هیچ یک ازین جنایات را که در سه دهه در سرزمین ما رخ داده فراموش کنیم ، ترجیع دادن یک منطقه به دیگر مناطق چشم بصیرت ما را کور میکند .