جناب محترم حکمتیار بسیار تغیر خورده و تمام نظریات ایشان با نظریات سالهای 1990 فرق دارد . اول اینکه ایشان به مخالفت ملا عمر هستند و دوم اینکه ایشان حاظر هستند که با شهنواز تنی و یا حزب ملی غورزنگ برای ساختن یک افغانستان مقتدر اتحاد نمایند سوم اینکه ایشان میخواهند که نظریه ( مصالحه ملی ) را در عمل پیاده نموده و در تحت بیرق افغانستان تمام اقوام این کشور اعم از هزاره و یا تاجیک و یا پشتون و یا سنی و شیعه و هندو و عیسایی را به یک سطح به عدالت برساند و قابل احترام بشمارد . اخر ایشان از سالهای درازی است که برای افغانستان میجنگنند و برای پیروزی این جنگ از کشور های همسایه قرضه های فروانی فقط به نام خود گرفته اند . قرضه ها که سر جایش باشه قرض سر ذاغ ذاغ زنده باشه و از جایی که کشور مسلمان پاکستان برادر ما و شما است و ما افغانها در اصل برای ایجاد پاکستان در 1947 کوشیدیم و در جنگ های 1965 برای نجات پاکستان با برادران پاکستانی کمک نموده از همین شهر ها و قشلاق های جنوبی و حتی هزاره جات دسته دسته مردم ما برای دفاع از دین اسلام و مردم پاکستان به پاکستان میرفتند و به بدن خود بمب بسته نموده خود را زیر تانک های که از سیالکوت سکتر به داخل لاهور میخواستند رخنه کنند حمله میبردند و بالخره جنگ تمام شد و از افغانها رسماء تشکر نمودند . 1971 وقتی بنگله دیش توسط جواسیس هندوستانی به مخالفت برادران پاکستانی ما برخاستند مکتی باهنی حزب سیاسی که یک عده بنگالی ( بعضی ها وطن پرست و بعضی وطن فروش انها را خطاب میکنند ) قدرت را بدست گرفتند و جنرال تکه خان مجبور شد در میدان شهر به سند ازادی بنگله دیش امضا کند که در اصل در ان جنگ در قسمت کشمیر سکتر افغانها ما و شما میجنگیدیند وبه برادران پاکستانی ما کمک نمودند . الخلاصه که اگر حکمت یار صاحب از جنرال ضیالحق و یا نصیر بابر و یا حمید گل کمک خواسته است و انها اگر به حکمت یار صاحب کمک نموده اند در اصل انها کدام بذل و بخشش و یا کمک فوق العاده برای افغانها ننموده اند بلکه در جواب کمک های افغانها دست کمک به حکمتیار صاحب داده و امروز حکمتیار صاحب افغانتسان را میخواهند که توسط فورموله مصالحه ملی متحد ساخته کشوری بهتر از پاکستان بسازند . از جایی که نه صیالحق زنده مانده است و نصیر بابر در قدرت است و حمید گل پیر شده و پایش به لب گور لتک گشته است پس از نظر حکمتیار صاحب بهترین وقت است برای برگشتن به قوم خودش و قوم باید از ایشان استقبال کند . بلی .
جناب محترم حکمتیار بسیار تغیر خورده و تمام نظریات ایشان با نظریات سالهای 1990 فرق دارد . اول اینکه ایشان به مخالفت ملا عمر هستند و دوم اینکه ایشان حاظر هستند که با شهنواز تنی و یا حزب ملی غورزنگ برای ساختن یک افغانستان مقتدر اتحاد نمایند سوم اینکه ایشان میخواهند که نظریه ( مصالحه ملی ) را در عمل پیاده نموده و در تحت بیرق افغانستان تمام اقوام این کشور اعم از هزاره و یا تاجیک و یا پشتون و یا سنی و شیعه و هندو و عیسایی را به یک سطح به عدالت برساند و قابل احترام بشمارد . اخر ایشان از سالهای درازی است که برای افغانستان میجنگنند و برای پیروزی این جنگ از کشور های همسایه قرضه های فروانی فقط به نام خود گرفته اند . قرضه ها که سر جایش باشه قرض سر ذاغ ذاغ زنده باشه و از جایی که کشور مسلمان پاکستان برادر ما و شما است و ما افغانها در اصل برای ایجاد پاکستان در 1947 کوشیدیم و در جنگ های 1965 برای نجات پاکستان با برادران پاکستانی کمک نموده از همین شهر ها و قشلاق های جنوبی و حتی هزاره جات دسته دسته مردم ما برای دفاع از دین اسلام و مردم پاکستان به پاکستان میرفتند و به بدن خود بمب بسته نموده خود را زیر تانک های که از سیالکوت سکتر به داخل لاهور میخواستند رخنه کنند حمله میبردند و بالخره جنگ تمام شد و از افغانها رسماء تشکر نمودند . 1971 وقتی بنگله دیش توسط جواسیس هندوستانی به مخالفت برادران پاکستانی ما برخاستند مکتی باهنی حزب سیاسی که یک عده بنگالی ( بعضی ها وطن پرست و بعضی وطن فروش انها را خطاب میکنند ) قدرت را بدست گرفتند و جنرال تکه خان مجبور شد در میدان شهر به سند ازادی بنگله دیش امضا کند که در اصل در ان جنگ در قسمت کشمیر سکتر افغانها ما و شما میجنگیدیند وبه برادران پاکستانی ما کمک نمودند . الخلاصه که اگر حکمت یار صاحب از جنرال ضیالحق و یا نصیر بابر و یا حمید گل کمک خواسته است و انها اگر به حکمت یار صاحب کمک نموده اند در اصل انها کدام بذل و بخشش و یا کمک فوق العاده برای افغانها ننموده اند بلکه در جواب کمک های افغانها دست کمک به حکمتیار صاحب داده و امروز حکمتیار صاحب افغانتسان را میخواهند که توسط فورموله مصالحه ملی متحد ساخته کشوری بهتر از پاکستان بسازند . از جایی که نه صیالحق زنده مانده است و نصیر بابر در قدرت است و حمید گل پیر شده و پایش به لب گور لتک گشته است پس از نظر حکمتیار صاحب بهترین وقت است برای برگشتن به قوم خودش و قوم باید از ایشان استقبال کند . بلی .