من حقیر به این فکر بودم که لاحقل در بین ملیت های با هم برادر وطن ما ، تنها برادران هزارۀ ما درین مقطع حساس کشور از درایت سیاسی و فرهنگ همزیستی سالم برخوردار بوده و فرا قومی در مسایل روز برخورد میکنند . واحسرتا که چنین نبوده و مانند مرغابی های کولی ، با قغ اوشبلاغی همه نماینده گان مردم هزارۀ ما میپرند ، بدون آنکه بداند صیاد در کمین است یا اوشبلاغ را وقت تکثر نسل فرا رسیده .
اگر نماینده گان مردم هزارۀ ما ریگی به کفش خویش نمی داشتند ، با استدلال و منطق در موضوع مورد مناقشه برخورد مینمودند و خانم نیازی را اصولأ و قانونأ به اتهام بندی دروغین و بدون اسناد به محکمه میکشانیدند ، این منطقی تر و قانونی تر بود نسبت به ترک دسته جمعی مجلس . فکر میکنم با نبود وکلای محترم هزاره کدام تعغیر فاحشی در روند جلسات مجلس رونما نخواهد شد .
برادران و دوستان عزیز ! خانمی روی احساسات زنانه گی سخن بی سند بزبان میآورد و شصت نفر مرد وکیل مجلس را ترک میکنند ، بدون آنکه علت و معلول سخنرانی اش بدانند ، مضحک و خنده دار است .
فرهاد جان عظیمی پسر مرحوم منشی عظیم مزاری ( از جزئیات میگذرم ) شخص مستقلی نبوده و به همکاری مالی و پشتیبانی تبلیغاتی عطا ذبیح الله همچنان که علم آزادی ( مشهور به علم سیاه کله خور ) سیفوره نیازی ( شوهر جمعیتی وی قاضی همنوا با قاری امان بجرم زهر پاشی در مکتب متوسطه سلطان غیاث الدین توسط خاد دستگیر و محکوم به اعدام شد و قاری امان بشکلی فرار کرد )، اسحق رهگذر( شریک سرمایه های بیشمارش ) جمعیتی ، اسدالله شریفی عضو اداره ل- 45 ریاست امنیت دولتی بلخ فرزند ارشد وکیل شجاع الدین شریفی جاسوس جمعیت ، دستیار اداره حکومت در زمان حاکمیت کارمل و نجیب ، احمد شاه رمضان پسر مرحوم اشرف رمضان ( بخاطر اعاده قتل پدرش که افواه شده بود عطا ذبیح الله در قتل وی دست دارد ) به صفت وکلای مردم شهر و ولایت بلخ معرفی شده اند که از خود نه شایسته گی وکالت مردمی دارند و نه درایت و دانش قانون گذاری . این افراد فقط مانند اسپان گادی جلو یورغه رفتن و چارنعل دویدن شان بدست عبدالله بطاقت دو است و فقط و فقط بخاطر زر اندوزی و کسب جاه و جلال وکیل شده اند که فکر میکنم هرگز نماینده گی مردم فرهنگ دوست و ادب پرور بلخ بامی را نداشته اند و نخواهند داشت .
اگر گستاخی ، بی ادبی و بی حرمتیی از طرف این پکول داران حیثیت فروخته درگاه پیشواه به دیگر اقوام با هم برادر وطن مشترک ما شده باشد من بنوبۀ خود به حیث یک بلخی بومی از ایشان معذرت میخواهم . هموطنان عزیز من بدانند که این دجالان بی شخصیت هرگز نمایندۀ مردم ام البلاد نیستند و نخواهند بود .
کابل پرسیانِ عزیز را سلام و درود تقدیم است !
من حقیر به این فکر بودم که لاحقل در بین ملیت های با هم برادر وطن ما ، تنها برادران هزارۀ ما درین مقطع حساس کشور از درایت سیاسی و فرهنگ همزیستی سالم برخوردار بوده و فرا قومی در مسایل روز برخورد میکنند . واحسرتا که چنین نبوده و مانند مرغابی های کولی ، با قغ اوشبلاغی همه نماینده گان مردم هزارۀ ما میپرند ، بدون آنکه بداند صیاد در کمین است یا اوشبلاغ را وقت تکثر نسل فرا رسیده .
اگر نماینده گان مردم هزارۀ ما ریگی به کفش خویش نمی داشتند ، با استدلال و منطق در موضوع مورد مناقشه برخورد مینمودند و خانم نیازی را اصولأ و قانونأ به اتهام بندی دروغین و بدون اسناد به محکمه میکشانیدند ، این منطقی تر و قانونی تر بود نسبت به ترک دسته جمعی مجلس . فکر میکنم با نبود وکلای محترم هزاره کدام تعغیر فاحشی در روند جلسات مجلس رونما نخواهد شد .
برادران و دوستان عزیز ! خانمی روی احساسات زنانه گی سخن بی سند بزبان میآورد و شصت نفر مرد وکیل مجلس را ترک میکنند ، بدون آنکه علت و معلول سخنرانی اش بدانند ، مضحک و خنده دار است .
فرهاد جان عظیمی پسر مرحوم منشی عظیم مزاری ( از جزئیات میگذرم ) شخص مستقلی نبوده و به همکاری مالی و پشتیبانی تبلیغاتی عطا ذبیح الله همچنان که علم آزادی ( مشهور به علم سیاه کله خور ) سیفوره نیازی ( شوهر جمعیتی وی قاضی همنوا با قاری امان بجرم زهر پاشی در مکتب متوسطه سلطان غیاث الدین توسط خاد دستگیر و محکوم به اعدام شد و قاری امان بشکلی فرار کرد )، اسحق رهگذر( شریک سرمایه های بیشمارش ) جمعیتی ، اسدالله شریفی عضو اداره ل- 45 ریاست امنیت دولتی بلخ فرزند ارشد وکیل شجاع الدین شریفی جاسوس جمعیت ، دستیار اداره حکومت در زمان حاکمیت کارمل و نجیب ، احمد شاه رمضان پسر مرحوم اشرف رمضان ( بخاطر اعاده قتل پدرش که افواه شده بود عطا ذبیح الله در قتل وی دست دارد ) به صفت وکلای مردم شهر و ولایت بلخ معرفی شده اند که از خود نه شایسته گی وکالت مردمی دارند و نه درایت و دانش قانون گذاری . این افراد فقط مانند اسپان گادی جلو یورغه رفتن و چارنعل دویدن شان بدست عبدالله بطاقت دو است و فقط و فقط بخاطر زر اندوزی و کسب جاه و جلال وکیل شده اند که فکر میکنم هرگز نماینده گی مردم فرهنگ دوست و ادب پرور بلخ بامی را نداشته اند و نخواهند داشت .
اگر گستاخی ، بی ادبی و بی حرمتیی از طرف این پکول داران حیثیت فروخته درگاه پیشواه به دیگر اقوام با هم برادر وطن مشترک ما شده باشد من بنوبۀ خود به حیث یک بلخی بومی از ایشان معذرت میخواهم . هموطنان عزیز من بدانند که این دجالان بی شخصیت هرگز نمایندۀ مردم ام البلاد نیستند و نخواهند بود .
احمد خلیل نبیل مزاری