حکیم ابوالفتح عمربن ابراهیم خیام نیشابوری یا خیمه نشین پروین گاه خِرد خراسان زمین

راوش عزیز را احترام و درود تقدیم است ! مدتها بود پنجره کابل پرس^? را تارتنک های جنگلی تار تنیده و باد های جنوب آشیانه اش رایخگونه جلوه گر نموده بودند . نه فریاد سوخته دلی بود که آتشی بر خرمن سوخته دلان زند و نه نوای چنگی که از انگشت صاحب دلی برخیزد و چنگ بدلهای بیدلان زند .

شادم امروز که باز ازآسمان نیلگون ابرمرد سخن و اندیشه موج روشنی تابید و کرانه های تاریک خفته دلان را جلای دگر بخشید . سخن ارجمند چی زیباست بر مرد ارجمندی چون خیام ، که تابش هر سخنش تاج شهنشاهیی گفتار و اندیشه خراسانیان ارجمند و زبان پاک سرشت پارسی دریست .

چند رباعی از خیام بزرگ صاحب دل ، تقدیم است به بیدلان سوخته دل :

گویند که دوزخی بود عاشق و مست ++ قولی است خلاف دل در آن نتوان بست

گر عاشق و مست دوزخی خواهد بود ++ فردا باشد بهشـت همچون کف دست

گردون نگری ز قد فرسوده ماست ++ جیحون اثری ز اشک آلوده ماست

دوزخ شرری ز رنج بیهوده ماست ++ فردوس دمی ز وقت آسوده ماست

تا خاک مرا به قالب آمیخته اند ++ بس فتنه که از خاک بر انگيخته اند

من بهتر از اين نمی توانم بودن ++ کز بوته مرا چنين برون ريخته اند

آرزومندم بزودی دنبالۀ این نوشته را بخوانم . راهتان سبز و قلم تان رسا بادا !