وظیفهء ملا همین است. آیا انتظار دیگری از ملا داشتن خود دال برخالی بودن ذهن ما نمیکند؟
اگر جامعه را در بست در اختیار ملا قرار بدهید، آن جامعه تبدیل میشود به جامعهء طالبانی. اما اگر جامعه را بدست شکیرا ها هم بسپارید ازان یک نایت کلپ میسازند که جز فحشا و خوشگذرانی دران چیز دیگری نخواهی یافت. میدان دادن به تمایلات نفسانی تا حدی که برکنش و پندار انسان ها حاکم گردد، جامعه را به تباهی میکشاند.
ملا در جامعه، نمایندهء اخلاق است. ملا برک است که باید وظیفهء خود را به موقع انجام بدهد. اما نه به اندازه یی که همه اختیار را بدست ملا (برک) بسپاریم تا جامعه را از رفتن و حرکت بدارد.
نه تنها درجوامع مسلمان، بلکه در تمام جوامع، مراجع دینی همین وظیفه را دارند. اگر تناسب و ارتباط متعادلی میان ملا و مکتی، روحانی و روشنفکر برقرار نگردد، جامعه ازتعادل میبرآید.
با وجودی که کلیسا تاهنوزهم نشق خود را درجامعهء غرب دارد، اما به خاطر تسلط بیشتر روشنفکری و لبیرالزم بر جامعه، جوامع غربی از احلاق تهی تر شده است.
روشنفکران ما باید همانگونه که "فرهنگ تحمل و مدارا" را برزبان می آورند در همه موارد آنرا در نظر داشته باشند.
اگر ما ملا را که رهبر اخلاق اجتماع است، نپذیریم، چگونه از او توقع داشته باشیم که ما را بپذیرند.
واما، آیا به راستی ملا ها شکیرا را مورد قهر و غضب قرار داده اند؟
به تصور بنده، ملا ها هیچ شناختی از شکیرا ندارند. آنها نشر آنچه را که سبب تضعیف اخلاق در جامعه میشود و بیحیایی را ترویج میکند، مورد غضب قرار داده باشند.
پرسش اینجاست که اگر ملا شکیرا را مورد غضب قرار ندهد، پس چه کند؟ دستار مولوی گری به سرش بگذارد؟
وظیفهء ملا همین است. آیا انتظار دیگری از ملا داشتن خود دال برخالی بودن ذهن ما نمیکند؟
اگر جامعه را در بست در اختیار ملا قرار بدهید، آن جامعه تبدیل میشود به جامعهء طالبانی. اما اگر جامعه را بدست شکیرا ها هم بسپارید ازان یک نایت کلپ میسازند که جز فحشا و خوشگذرانی دران چیز دیگری نخواهی یافت. میدان دادن به تمایلات نفسانی تا حدی که برکنش و پندار انسان ها حاکم گردد، جامعه را به تباهی میکشاند.
ملا در جامعه، نمایندهء اخلاق است. ملا برک است که باید وظیفهء خود را به موقع انجام بدهد. اما نه به اندازه یی که همه اختیار را بدست ملا (برک) بسپاریم تا جامعه را از رفتن و حرکت بدارد.
نه تنها درجوامع مسلمان، بلکه در تمام جوامع، مراجع دینی همین وظیفه را دارند. اگر تناسب و ارتباط متعادلی میان ملا و مکتی، روحانی و روشنفکر برقرار نگردد، جامعه ازتعادل میبرآید.
با وجودی که کلیسا تاهنوزهم نشق خود را درجامعهء غرب دارد، اما به خاطر تسلط بیشتر روشنفکری و لبیرالزم بر جامعه، جوامع غربی از احلاق تهی تر شده است.
روشنفکران ما باید همانگونه که "فرهنگ تحمل و مدارا" را برزبان می آورند در همه موارد آنرا در نظر داشته باشند.
اگر ما ملا را که رهبر اخلاق اجتماع است، نپذیریم، چگونه از او توقع داشته باشیم که ما را بپذیرند.
واما، آیا به راستی ملا ها شکیرا را مورد قهر و غضب قرار داده اند؟
به تصور بنده، ملا ها هیچ شناختی از شکیرا ندارند. آنها نشر آنچه را که سبب تضعیف اخلاق در جامعه میشود و بیحیایی را ترویج میکند، مورد غضب قرار داده باشند.
پرسش اینجاست که اگر ملا شکیرا را مورد غضب قرار ندهد، پس چه کند؟ دستار مولوی گری به سرش بگذارد؟