بیشترِ ما افغان ها عادت داریم که حقیقت رابی جامهءعلایق خود نگاهی نکنیم و چشمی به آن ندوزیم. نباید از کنار سخنان آقای میرهزار بی تأمل گذشت. سؤال این جاست که اگر از تبلیغات مروج خودمان و هم از گرایش های قومی ـ سیاسی بگذریم، چند تا شاعر و یا بهتر است بگویم شعر داریم که بتواند آدم امروزی را ـ به معنای دقیقش ـ حد اقل راضی بسازد. بگذریم از گرایش های چپ وراست و میانه و بپرسیم که آیا دوران جهاد واقعن شاعری داشت. آیامثلن خلیلی در دوران جهاد شاعر ماند، آیا بارق شفیعی، فارانی و و و رامیتوان هنوز هم شاعر نامید. و پرسش های بی شماری که اگر پاسخ های کم از کم نیمه روشنی هم بیابند، بد نیست.
بیشترِ ما افغان ها عادت داریم که حقیقت رابی جامهءعلایق خود نگاهی نکنیم و چشمی به آن ندوزیم. نباید از کنار سخنان آقای میرهزار بی تأمل گذشت. سؤال این جاست که اگر از تبلیغات مروج خودمان و هم از گرایش های قومی ـ سیاسی بگذریم، چند تا شاعر و یا بهتر است بگویم شعر داریم که بتواند آدم امروزی را ـ به معنای دقیقش ـ حد اقل راضی بسازد. بگذریم از گرایش های چپ وراست و میانه و بپرسیم که آیا دوران جهاد واقعن شاعری داشت. آیامثلن خلیلی در دوران جهاد شاعر ماند، آیا بارق شفیعی، فارانی و و و رامیتوان هنوز هم شاعر نامید. و پرسش های بی شماری که اگر پاسخ های کم از کم نیمه روشنی هم بیابند، بد نیست.