البقره راست‏ بود موسى عمران نمود

ثواب روزه و حج قبول ، آن کس برد

که خاک میکده عشق را زیارت کرد

(حافظ)

با آقای ذکی موافقم و میخواهم این شعر زیبا را که در مورد عشق و اهمیتش است، از زبان مولوی بنویسم:

هر کی در او نیست از این عشق رنگ

نزد خدا نیست بجز چوب و سنگ

عشق برآورد ز هر سنگ آب

عشق تراشید ز آیینه زنگ

کفر به جنگ آمد و ایمان به صلح

عشق بزد آتش در صلح و جنگ

عشق گشاید دهن از بحر دل

هر دو جهان را بخورد چون نهنگ

عشق چو شیرست نه مکر و نه ریو

نیست گهی روبه و گاهی پلنگ

چونک مدد بر مدد آید ز عشق

جان برهد از تن تاریک و تنگ

عشق ز آغاز همه حیرتست

عقل در او خیره و جان گشته دنگ

در تبریزست دلم ای صبا

خدمت ما را برسان بیدرنگ

و در اخیر اینهم خلاصۀ وصیت نامۀ مولوی:

شما را وصیت میکنم به ترس از خدا در نهان وعیان و اندک خوردن، اندک خفتن و اندک گفتن و کناره گرفتن از جرم و جریت ها و مواظبت بر روزه و بر پا داشتن نماز و فرونهادن هواهای شیطانی و خواهش های نفسانی و شکیبایی بر درشتئ مردمان و دوری گزیدن از همنشینی با احمقان، نابخردان و سنگدلان و پرداختن به همنشینی با نیکان و بزرگواران همانا بهترین مردم کسی است که برای مردم مفید باشد و بهترین گفتار کوتاه و گزیده است و ستایش از آن خداوند یگانه است.

با احترام