من کوتاه نظرات وارده را خواندم ولی متاسفانه کمتر نظری معقولی به جز از اتهام زدن و محکوم کردن این آن دیگری را، کدام نظریه که راهنمایی کننده و اصلاحات آورنده باشد در بین شان نیافتم. این میرساند که اکثریت عظیم مردم به آن تکامل فکری نرسیده اند که بتوانند مشکلات وطن را به غیر از راه عداوت و انتقادکردن حل نمایند.
از نظر من هر دو زبان برای صحبت کننده گان شان مهم اند و هر دو زبان قابل قدر اند و به هر دو زبان تعداد کثیری مردم ما حرف میزنند،از طرف هیچکس نباید بدبینی و کلمات ناشایست در حصه شان ابراز گردد. هر دو زبان بایست رشد داده شوند و مورد احترام عامه ملت ما باشند.
با وجودیکه از سابقه های بسیار دور زبان دری در کشور بیشتر گسترش داشته و مورد استفاده عموم بوده اما متاسفانه نظر به پسمانی فرهنگی مردم روز به روز یک روحیه ضد پشتو رشد داده میشود که البته این توسط یک تعداد محدود کسانی که خود را فرهنگی هم میدانند ولی در حقیقت فقط خواسته های دولت نابکار ایران را برای انداختن جو عداوت بین مردمان کشور ما به پیش میبرند.این عداوت در پشتو زبانان ما خوشبختانه بسیار کم تر است. ما همیشه نویسنده گان، شاعران، آوازخوانان و... بزرگی در کشور ما داشته ایم که در اصل پشتو زبان و یا ازبکی و ترکمنی و... بوده اند اما شاهکار های به زبان دری خلق کرده اند. پس ما ابدآ گفته نمی توانیم که دری زبان این است یا از آن، بلکه از عموم مردم ما.
در حصه اینکه لغاتی از پشتو در دری پذیرفته شده، باید اعتراف کرد که برعکس آن از دری به پشتو بسیار زیادتر است. این پرابلم بزرگ آینده ساز افغانستان نیست!!!
در حصه سرود ملی،مناسب بود که اگر دولت با قبولی دو زبان ملی آن را دو زبانه میساخت و یا کاملا موزیک تنها میبود که بازهم موضوعی نیست که در شرایط فعلی مردم ما را از گرسنگی و بیخانمانی و بدختی های دیگر شان نجات دهد!!!
در حصه لوحه ها در این جا و آنجا، از نظر من اول احصاییه صورت گیرد. در مناطق ایکه اکثریت عظیم مردم پشتو زبان اند، باید همه لوحه هابه پشتو و زیر آن به دری نوشته شوند و در مناطق ایکه زیادترین دری صحبت می کنند، اول به دری و در زیر آن به پشتو. در کابل چون مرکز است هر دو زبان بی تفاوت که اول یا آخر.
من کوتاه نظرات وارده را خواندم ولی متاسفانه کمتر نظری معقولی به جز از اتهام زدن و محکوم کردن این آن دیگری را، کدام نظریه که راهنمایی کننده و اصلاحات آورنده باشد در بین شان نیافتم. این میرساند که اکثریت عظیم مردم به آن تکامل فکری نرسیده اند که بتوانند مشکلات وطن را به غیر از راه عداوت و انتقادکردن حل نمایند.
از نظر من هر دو زبان برای صحبت کننده گان شان مهم اند و هر دو زبان قابل قدر اند و به هر دو زبان تعداد کثیری مردم ما حرف میزنند،از طرف هیچکس نباید بدبینی و کلمات ناشایست در حصه شان ابراز گردد. هر دو زبان بایست رشد داده شوند و مورد احترام عامه ملت ما باشند.
با وجودیکه از سابقه های بسیار دور زبان دری در کشور بیشتر گسترش داشته و مورد استفاده عموم بوده اما متاسفانه نظر به پسمانی فرهنگی مردم روز به روز یک روحیه ضد پشتو رشد داده میشود که البته این توسط یک تعداد محدود کسانی که خود را فرهنگی هم میدانند ولی در حقیقت فقط خواسته های دولت نابکار ایران را برای انداختن جو عداوت بین مردمان کشور ما به پیش میبرند.این عداوت در پشتو زبانان ما خوشبختانه بسیار کم تر است. ما همیشه نویسنده گان، شاعران، آوازخوانان و... بزرگی در کشور ما داشته ایم که در اصل پشتو زبان و یا ازبکی و ترکمنی و... بوده اند اما شاهکار های به زبان دری خلق کرده اند. پس ما ابدآ گفته نمی توانیم که دری زبان این است یا از آن، بلکه از عموم مردم ما.
در حصه اینکه لغاتی از پشتو در دری پذیرفته شده، باید اعتراف کرد که برعکس آن از دری به پشتو بسیار زیادتر است. این پرابلم بزرگ آینده ساز افغانستان نیست!!!
در حصه سرود ملی،مناسب بود که اگر دولت با قبولی دو زبان ملی آن را دو زبانه میساخت و یا کاملا موزیک تنها میبود که بازهم موضوعی نیست که در شرایط فعلی مردم ما را از گرسنگی و بیخانمانی و بدختی های دیگر شان نجات دهد!!!
در حصه لوحه ها در این جا و آنجا، از نظر من اول احصاییه صورت گیرد. در مناطق ایکه اکثریت عظیم مردم پشتو زبان اند، باید همه لوحه هابه پشتو و زیر آن به دری نوشته شوند و در مناطق ایکه زیادترین دری صحبت می کنند، اول به دری و در زیر آن به پشتو. در کابل چون مرکز است هر دو زبان بی تفاوت که اول یا آخر.