« بیاد روز های گذشته
بیاد تاریخ ای که درافغانستان باردگر به شکل دیگر تکرار گردید و امید که بار دیگر تکرار نگردد
بیاد هزاران هزار انسان به خاک وخون خفته
بیاد هزاران هزار سپاهی گمنام
بیاد هزاران هزار انسان که زیر شکنجه ها جان دادند یابا رنج ها از پولیگون پلچرخی رهائی یافتند
بیاد هزاران خانه، باغ وراغ، پل وپلچک، مکتب ومدرسه، مسجد و خانقاه، دشت ودمن،کوه و کوهساری که به توپ وگلوله و راکت و بمباران هوائی وزمینی بسته شدند
بیاد هزاران هزار انسانیکه کفن پوشیدند و بنام مجاهد در راه استقلال افغانستان جان شان را فدا ساختند
بیاد عزیزان که دلاورانه بخاطر تحقق استقلال افغانستان و تامین دیموکراسی و آزادی وعدالت اجتماعی تا پای جان رزمیدند
به پاس هزاران هزار بیوه در افغانستان
به پاس هزاران هزار کودک یتیم ویسیر در افغانستان
به پاس هزاران هزار زخمی و مین خورده در افغانستان
به پاس همه آنهائیکه می رزمند و تا هنوز تسلیم انواع ظلم وستم واستبداد نشده اند
بپاس اشک های مادرانی که بخاطر شهادت فرزندان شان از گونه های خویش ریختند
بپاس اشک های خانم هائی که بخاطر شوهران شان و کودکان ایکه بخاطر پدران ومادران وعزیزان شان ریختند
بپاس ملیونها انسانی که در کشورهای گوناگون از کران تا کران کره زمین آواره و سرگردان شدند و بنام مهاجر تا امروز سر گردان وبیخانمان اند
بپاس درفش آزادی و زنده گی با آرمان آزاده گی » (25 دسامبر 2007-12-ګفتمان )
در هفتم اکتوبر سال ۲۰۰۱
میلادی ایالات متحده امریکا با
ضربات پیګیر جنګنده های بی ۵۲ رژیم وامارت اسلامی طالبان را درافغانستان سقوط داد و جبهه وسیع ضد تروریسم در سطح بین المللی ایجاد ګردید . ایالات متحده امریکا و ناتو ومتحدین شان از سال ۲۰۰۱ میلادی به اینسو در افغانستان از نګاه نظامی – سیاسی – اقتصادی و فرهنګی ملیونها ملیون دالرو ایرو و پوند استرلینګ را بازهم پیوسته به ګذشته به مصرف رسانیده اند وافغانستان را عملن زیرسیطره خود دارند ومردم افغانستان باردیګر در قرن بیست ویکم آتش وخون را دربازی بزرګ نوین با ګوشت وپوست ومغز استخوان خود تجربه مینماید اما فرزندان مردم افغانستان هرګز از پای نخواهد نشست و سر تسلیم به هیچ نیرویی استبدادی واستعماری خم نخواهند کرد و پیوسته برای تحقق استقلال – آزادی – دیموکراسی – برابری – ثبات دیموکراتیک و صلح عادلانه و شرافتمندانه خواهند رزمید .
ایالات متحده امریکا و متحدین بین المللی اش در ده سالی که ګذشت – برخلاف تبلیغاتی که رسانه های طرفدارش و خبرنګاران جنګ براه انداخته اند ومی اندازند – در افغانستان بالای مردم ګل ومل نپاشیده اند بلکه بزور ګلوله های توپ ها وتانک ها و بم افکن ها واشعه لایزرخواسته اند تا سیطره شان را حفظ نموده و ګسترش دهند .
رژیم سیاسی امارت اسلامی را ساقط کردند و رژیم جمهوری اسلامی افغانستان را با کجدار ومریز روی پای نګهداشته و طالبان کماکان به مثابه شمشیر داموکلس برفرق مردم افغانستان آویخته است .
اګر مردم افغانستان را برای لحظه ای به آشیل یونانونی تشبیه نمایم – پاشنه آشیل مردم افغانستان کماکان تفرقه واستخوان شکنی های رنګارنګ خانمانسوزی است که در صفوف مردم پیوسته به شکل عمودی وافقی ګسترش داده میشود.
من از میان ده هامقاله میخواهم در اینجا ازدو مقاله ایکه از همین قلم دررسانه های نوشتاری کابل منتشر شده و در ګفتمان و رسانه های دیګر انعکاس یافته بود – چند بخشی را در اینجا اقتباس نموده و برای همه مردم افغانستان یکبار دیګر بیان میدارم که :
نه ایالات متحده امریکا و ناتو ومتحدین شان برای منافع مردم افغانستان در سرزمین بخاک وخون کشیده شده افغانستان میجنګند و نه دایه های مهربانتر از مادر در دولت های کشور های همسایه افغانستان برای ما دلسوز اند ونه طالبان و حزب اسلامی ګلبدین در افغانستان برای منافع مردم افغانستان جهاد میکنند– بلکه این خود مردم افغانستان خواهد بود که سرنوشت خود را تعیین خواهد کرد و درفش استقلال وآزادی و آزاد ه ګی افغانستان را بر فراز کوه پایه های سربفلک کشیده افغانستان به اهتزار خواهد آورد .
در اینجا فراز های از آنچه را من در مقاله های- کابل را بغداد نسازید و- سفر اوبا در بګرام نوشته بودم – و سالها پیش منتشر شده اند –باز باهم میخوانیم .
baqi samandar
باقی سمندر
۱۵ میزان سال ۱۳۹۰ خورشیدی
هفتم اکتوبر سال ۲۰۱۱ میلادی
سلام به خوانندګان ارجمند کابل پرس?
« بیاد روز های گذشته
بیاد تاریخ ای که درافغانستان باردگر به شکل دیگر تکرار گردید و امید که بار دیگر تکرار نگردد
بیاد هزاران هزار انسان به خاک وخون خفته
بیاد هزاران هزار سپاهی گمنام
بیاد هزاران هزار انسان که زیر شکنجه ها جان دادند یابا رنج ها از پولیگون پلچرخی رهائی یافتند
بیاد هزاران خانه، باغ وراغ، پل وپلچک، مکتب ومدرسه، مسجد و خانقاه، دشت ودمن،کوه و کوهساری که به توپ وگلوله و راکت و بمباران هوائی وزمینی بسته شدند
بیاد هزاران هزار انسانیکه کفن پوشیدند و بنام مجاهد در راه استقلال افغانستان جان شان را فدا ساختند
بیاد عزیزان که دلاورانه بخاطر تحقق استقلال افغانستان و تامین دیموکراسی و آزادی وعدالت اجتماعی تا پای جان رزمیدند
به پاس هزاران هزار بیوه در افغانستان
به پاس هزاران هزار کودک یتیم ویسیر در افغانستان
به پاس هزاران هزار زخمی و مین خورده در افغانستان
به پاس همه آنهائیکه می رزمند و تا هنوز تسلیم انواع ظلم وستم واستبداد نشده اند
بپاس اشک های مادرانی که بخاطر شهادت فرزندان شان از گونه های خویش ریختند
بپاس اشک های خانم هائی که بخاطر شوهران شان و کودکان ایکه بخاطر پدران ومادران وعزیزان شان ریختند
بپاس ملیونها انسانی که در کشورهای گوناگون از کران تا کران کره زمین آواره و سرگردان شدند و بنام مهاجر تا امروز سر گردان وبیخانمان اند
بپاس درفش آزادی و زنده گی با آرمان آزاده گی » (25 دسامبر 2007-12-ګفتمان )
در هفتم اکتوبر سال ۲۰۰۱
میلادی ایالات متحده امریکا با
ضربات پیګیر جنګنده های بی ۵۲ رژیم وامارت اسلامی طالبان را درافغانستان سقوط داد و جبهه وسیع ضد تروریسم در سطح بین المللی ایجاد ګردید . ایالات متحده امریکا و ناتو ومتحدین شان از سال ۲۰۰۱ میلادی به اینسو در افغانستان از نګاه نظامی – سیاسی – اقتصادی و فرهنګی ملیونها ملیون دالرو ایرو و پوند استرلینګ را بازهم پیوسته به ګذشته به مصرف رسانیده اند وافغانستان را عملن زیرسیطره خود دارند ومردم افغانستان باردیګر در قرن بیست ویکم آتش وخون را دربازی بزرګ نوین با ګوشت وپوست ومغز استخوان خود تجربه مینماید اما فرزندان مردم افغانستان هرګز از پای نخواهد نشست و سر تسلیم به هیچ نیرویی استبدادی واستعماری خم نخواهند کرد و پیوسته برای تحقق استقلال – آزادی – دیموکراسی – برابری – ثبات دیموکراتیک و صلح عادلانه و شرافتمندانه خواهند رزمید .
ایالات متحده امریکا و متحدین بین المللی اش در ده سالی که ګذشت – برخلاف تبلیغاتی که رسانه های طرفدارش و خبرنګاران جنګ براه انداخته اند ومی اندازند – در افغانستان بالای مردم ګل ومل نپاشیده اند بلکه بزور ګلوله های توپ ها وتانک ها و بم افکن ها واشعه لایزرخواسته اند تا سیطره شان را حفظ نموده و ګسترش دهند .
رژیم سیاسی امارت اسلامی را ساقط کردند و رژیم جمهوری اسلامی افغانستان را با کجدار ومریز روی پای نګهداشته و طالبان کماکان به مثابه شمشیر داموکلس برفرق مردم افغانستان آویخته است .
اګر مردم افغانستان را برای لحظه ای به آشیل یونانونی تشبیه نمایم – پاشنه آشیل مردم افغانستان کماکان تفرقه واستخوان شکنی های رنګارنګ خانمانسوزی است که در صفوف مردم پیوسته به شکل عمودی وافقی ګسترش داده میشود.
من از میان ده هامقاله میخواهم در اینجا ازدو مقاله ایکه از همین قلم دررسانه های نوشتاری کابل منتشر شده و در ګفتمان و رسانه های دیګر انعکاس یافته بود – چند بخشی را در اینجا اقتباس نموده و برای همه مردم افغانستان یکبار دیګر بیان میدارم که :
نه ایالات متحده امریکا و ناتو ومتحدین شان برای منافع مردم افغانستان در سرزمین بخاک وخون کشیده شده افغانستان میجنګند و نه دایه های مهربانتر از مادر در دولت های کشور های همسایه افغانستان برای ما دلسوز اند ونه طالبان و حزب اسلامی ګلبدین در افغانستان برای منافع مردم افغانستان جهاد میکنند– بلکه این خود مردم افغانستان خواهد بود که سرنوشت خود را تعیین خواهد کرد و درفش استقلال وآزادی و آزاد ه ګی افغانستان را بر فراز کوه پایه های سربفلک کشیده افغانستان به اهتزار خواهد آورد .
ادامه دارد