خوانندگان حتماّ از جنگ های که منجر به نسل کشی در مملکت افریقای مرکزی بنام رواندا در سال 1994 بوقوع افتاد، خوانده یا شنیده باشید. دو قوم یکی بنام توتسی و دیگری بنام هوتو به جان هم افتاتند (ازماه اپریل تا جولای) بالا تر از یک میلیون انسان اعم از زن و مرد و طفل را با کارد و شمشیر سلاخی کردند.
در عقب این نسل کشی که در اصل بر علیه قوم اقلیت توتسی از جانب قوم اکثریت هوتو به راه افتاد، واقعت های نهفته است که شباهت آموزنده ای با واقعت های افغانستان و همچنان رابطه مستقیم به هویت سازی و سؤ استفاده از هویت سازی دارد.
رواندا در سال 1894 مستعمره آلمان بود و بعد در سال 1916 به مستعمره مملکت بلجیم در آمد.
قبل از مستعره شدن رواندا بدست آلمان، اقوام هوتو از راه زمینداری و قوم توتسی از راه دوره گردی و جمع آوری نباتات طبیعی زندگی شانرا تضمین میکردند. همه خود را مربوط سرزمین بزرگی (رواندا و اوروندی = بروندی) میدانستند.
آلمان ها برای اولین بار مردم رواندا را به دو قوم جداگانه ثبت دفاتر خود کردند. دولت بلجیم به این کار رونق بیشتر داد و به مردم رواندا که تا آن زمان کارت هویت را نمی شناختند، کارت های هویت توضیع کرد که در آن تعلقات قومی هر فرد (توتسی) یا ( هوتو) درج گردید.
در قدم دوم حکمرانان بلجیمی برای اینکه این تفاوت قومی به ابزار استثماری کارا مبدل شود، قوم اقلیت توتسی را بر قوم اکثریت هوتو بیشتر ترجیح داد و در اداراه مستعمراتی خود و دیگر مسایل دولتداری اختیارات و امتیازات بیشتری به این اقلیت قومی قایل شد.
در سال 1962 بلجیم رواندا را بحیث یک مملکت مستقل شناخت، و از مملکت بروندی جدا ساخت. اما قوم اقلیت توتسی را در دولت حاکم جاگزین ساخت.
این خود آتش حسادت و دشمنی را از جانب قوم هوتو که در سال های متوالی بوجود آمده بود،علیه توتسی ها برافروخت. که اولین نسل کشی علیه توتسی ها از همان آوان خروج نیرو های بلجیمی شروع شد، اما از انظار جهانیان یا پنهان ماند یا کسی (به شمول ملل متحد) به آن اهمیت قایل نشد. تا اینکه این نسل کشی در سال 1994 به اوج خود رسید و باعث کشتار یک میلیون توتسی گردید.
گرچه در رواندا(بر عکس افغانستان) استعمارگران به یک قوم اقلیت امتیازات بیشتر قایل شدند و حسادت اکثریت را علیه آنها تحریک کردند، اما پرنسیب یکی است.
اول هویت سازی کن و مردم باهم برادر را از همدیگرجدا ساز،
بعد یکی را بر دیگری برتری بده،
و در آخرتخم دشمنی و حسادت را بین شان زرع کن،
و بلاخره یک نسل را ذریعه نسل دیگر ازبین ببر.
خوانندگان حتماّ از جنگ های که منجر به نسل کشی در مملکت افریقای مرکزی بنام رواندا در سال 1994 بوقوع افتاد، خوانده یا شنیده باشید. دو قوم یکی بنام توتسی و دیگری بنام هوتو به جان هم افتاتند (ازماه اپریل تا جولای) بالا تر از یک میلیون انسان اعم از زن و مرد و طفل را با کارد و شمشیر سلاخی کردند.
در عقب این نسل کشی که در اصل بر علیه قوم اقلیت توتسی از جانب قوم اکثریت هوتو به راه افتاد، واقعت های نهفته است که شباهت آموزنده ای با واقعت های افغانستان و همچنان رابطه مستقیم به هویت سازی و سؤ استفاده از هویت سازی دارد.
رواندا در سال 1894 مستعمره آلمان بود و بعد در سال 1916 به مستعمره مملکت بلجیم در آمد.
قبل از مستعره شدن رواندا بدست آلمان، اقوام هوتو از راه زمینداری و قوم توتسی از راه دوره گردی و جمع آوری نباتات طبیعی زندگی شانرا تضمین میکردند. همه خود را مربوط سرزمین بزرگی (رواندا و اوروندی = بروندی) میدانستند.
آلمان ها برای اولین بار مردم رواندا را به دو قوم جداگانه ثبت دفاتر خود کردند. دولت بلجیم به این کار رونق بیشتر داد و به مردم رواندا که تا آن زمان کارت هویت را نمی شناختند، کارت های هویت توضیع کرد که در آن تعلقات قومی هر فرد (توتسی) یا ( هوتو) درج گردید.
در قدم دوم حکمرانان بلجیمی برای اینکه این تفاوت قومی به ابزار استثماری کارا مبدل شود، قوم اقلیت توتسی را بر قوم اکثریت هوتو بیشتر ترجیح داد و در اداراه مستعمراتی خود و دیگر مسایل دولتداری اختیارات و امتیازات بیشتری به این اقلیت قومی قایل شد.
در سال 1962 بلجیم رواندا را بحیث یک مملکت مستقل شناخت، و از مملکت بروندی جدا ساخت. اما قوم اقلیت توتسی را در دولت حاکم جاگزین ساخت.
این خود آتش حسادت و دشمنی را از جانب قوم هوتو که در سال های متوالی بوجود آمده بود،علیه توتسی ها برافروخت. که اولین نسل کشی علیه توتسی ها از همان آوان خروج نیرو های بلجیمی شروع شد، اما از انظار جهانیان یا پنهان ماند یا کسی (به شمول ملل متحد) به آن اهمیت قایل نشد. تا اینکه این نسل کشی در سال 1994 به اوج خود رسید و باعث کشتار یک میلیون توتسی گردید.
گرچه در رواندا(بر عکس افغانستان) استعمارگران به یک قوم اقلیت امتیازات بیشتر قایل شدند و حسادت اکثریت را علیه آنها تحریک کردند، اما پرنسیب یکی است.
اول هویت سازی کن و مردم باهم برادر را از همدیگرجدا ساز،
بعد یکی را بر دیگری برتری بده،
و در آخرتخم دشمنی و حسادت را بین شان زرع کن،
و بلاخره یک نسل را ذریعه نسل دیگر ازبین ببر.
امید که از دراز نویسی ام خسته نشده باشید.