با آنکه در زمینۀ صدور حکم اعدام در افغانستان و سایر کشور های اسلامی کمترین توجه را به اصل عدالت اسلامی میکنند اما این مشکل باعث شده نمیتواند که سوء استفاده از آیات قرآنی را توجیه نماییم.
بیرون نویس کردن آیات قرآنی بدون آوردن آیات قبلی و بعدئ آن که اکثر برای انحراف افکار عامه صورت میگیرد، خود عملیست نابخشودنی. بطور مثال در نوشتۀ شما از آیۀ 6 سوره نور بدون آوردن آیات قبلی و بعدی که مکملۀ آیۀ ششم میباشند، یکنوع حس شک و تردید را در دل بعضی از خواننده ها میآندازد که راستی این آیه زن ستیز است (متأسفانه مردم ما اکثراً بجای تحقیق و مطالعه شخصی در مورد مسایل گوناگون، از دیگران بیشتر نقل قول نموده و منابع استدلال شان گفتار دیگران است) اما در همین سوره و آیه های بعدی (8 و 9) خداوند (ج) همین حق را برای زن نیز میدهد که از حقش دفاع نماید.
حال تصمیم گرفتن قاضی مبنی بر پیروی کردن یا نکردن به احکام الهی تعلق میگیرد به شخص قاضی.
بیعدالتی تنها در کشور های اسلامی نبوده بلکه در کشور های سکیولار و غیر سکیولار غربی نیز صورت میگیرد. اگر مروری بر احکام صادرۀ دادگاه های کشور های به اصطلاح متمدن غربی بیآندازیم خواهیم دانست که تنها ما این مشکل را نداریم بلکه آنها نیز در بیعدالتی ها غرق اند.
در پایان شما راه حل مشکلات کشور را در آمدن نظام سکیولار دانسته اید که نمونه اش را ما در کشور ترکیه تجربه کرده ایم. در ترکیه با آنکه داد از دیموکراسی و سکیولاریزم متجدد میزنند، تقریباً تا اکنون زنان با حجاب نمیتوانند داخل اماکن دولتی و اکادمیک گردند (فقط در این اوآخر روزنۀ امیدی در زمینه حل این مشکل بزرگ پیدا شده.).
خوب اگر قرار باشد که سکیولاریزم، ستیزه گر تر از افراطیون مسلمان نما باشد، پس چی تضمینی وجود دارد که این پدیدۀ به اصطلاح متمدن مشکلات کشور ما را حل کند؟
مگر دیموکراسی (که سکیولاریزم ادعای پیاده نمودن آنرا در جامعه میکند) همین است که خواهران ما (آنعده که دوست ندارند اعضای بدن شان در معرض دید دیگران قرار گیرد) حق نداشته باشند مو و جسم هایشان را از دید دیگران بپوشانند؟
پس معلوم میشود که سکیولاریزم نیز درد جامعۀ ما را دوا نخواهد کرد.
محترم آقای زاهدی
با آنکه در زمینۀ صدور حکم اعدام در افغانستان و سایر کشور های اسلامی کمترین توجه را به اصل عدالت اسلامی میکنند اما این مشکل باعث شده نمیتواند که سوء استفاده از آیات قرآنی را توجیه نماییم.
بیرون نویس کردن آیات قرآنی بدون آوردن آیات قبلی و بعدئ آن که اکثر برای انحراف افکار عامه صورت میگیرد، خود عملیست نابخشودنی. بطور مثال در نوشتۀ شما از آیۀ 6 سوره نور بدون آوردن آیات قبلی و بعدی که مکملۀ آیۀ ششم میباشند، یکنوع حس شک و تردید را در دل بعضی از خواننده ها میآندازد که راستی این آیه زن ستیز است (متأسفانه مردم ما اکثراً بجای تحقیق و مطالعه شخصی در مورد مسایل گوناگون، از دیگران بیشتر نقل قول نموده و منابع استدلال شان گفتار دیگران است) اما در همین سوره و آیه های بعدی (8 و 9) خداوند (ج) همین حق را برای زن نیز میدهد که از حقش دفاع نماید.
حال تصمیم گرفتن قاضی مبنی بر پیروی کردن یا نکردن به احکام الهی تعلق میگیرد به شخص قاضی.
بیعدالتی تنها در کشور های اسلامی نبوده بلکه در کشور های سکیولار و غیر سکیولار غربی نیز صورت میگیرد. اگر مروری بر احکام صادرۀ دادگاه های کشور های به اصطلاح متمدن غربی بیآندازیم خواهیم دانست که تنها ما این مشکل را نداریم بلکه آنها نیز در بیعدالتی ها غرق اند.
در پایان شما راه حل مشکلات کشور را در آمدن نظام سکیولار دانسته اید که نمونه اش را ما در کشور ترکیه تجربه کرده ایم. در ترکیه با آنکه داد از دیموکراسی و سکیولاریزم متجدد میزنند، تقریباً تا اکنون زنان با حجاب نمیتوانند داخل اماکن دولتی و اکادمیک گردند (فقط در این اوآخر روزنۀ امیدی در زمینه حل این مشکل بزرگ پیدا شده.).
خوب اگر قرار باشد که سکیولاریزم، ستیزه گر تر از افراطیون مسلمان نما باشد، پس چی تضمینی وجود دارد که این پدیدۀ به اصطلاح متمدن مشکلات کشور ما را حل کند؟
مگر دیموکراسی (که سکیولاریزم ادعای پیاده نمودن آنرا در جامعه میکند) همین است که خواهران ما (آنعده که دوست ندارند اعضای بدن شان در معرض دید دیگران قرار گیرد) حق نداشته باشند مو و جسم هایشان را از دید دیگران بپوشانند؟
پس معلوم میشود که سکیولاریزم نیز درد جامعۀ ما را دوا نخواهد کرد.
با احترام