آقای فاریابی درود و سپاس از نوشتۀ شما که درین مقطع حساس انرا به پیشگاه خواننده گان پیشکش نموده اید . در سرزمین ما و شما که در گذشته خراسان و اینک فغانستانش می نامند دین ها ، مذهب ها و سیتم های دولتی را بیگانه گان آورده اند و گونۀ آوردن و پایه گذاری هایش را شما بهتر از من حقیر میدانید . باشنده گان این خطه بی نام و نشان با دریغ و درد که هیچ موقفی در سرنوشت گذشته ، حال و آیندۀ خود نداشتند ، ندارند و نخواهند داشت . چند اصل قابل تأمل و پرسش در راستای تغیر نظام است که اندیشمندان و سیاسیون غیر اوغان باید در رفع و بهبود آن بکوشند وتفکر نمایند .
1- همانگونه که شما متوجه شده اید ، حتی گویا رهبران سیاسی-جهادی ما توانایی درک مفاهیم مدیریت دولت داری و سیستم سازی را در دولت ندارند چی رسد به اینکه آنرا در عمل پیاده نمایند . پیاده نمودن سیستم فدرالی و حتی پارلمانی ضرورت حاد به یک تیم بزرگی از قشرمردمان آموزش دیده ، با درایت ، مسلکی و با دستان پاک داریم . کجاست این تیم ؟ آنهایکه کمی آموزش دیده بودند و کمی تجربه دولت داری داشتند ، همه بنام کمونست و وطنفروش از کشور رانده شده اند و آنهایی را که در نیمه قدرت اند و داد و بیداد سر داده اند شما معرفی کرده اید .
2- ساختار نظامهای مردمی بر اصل خود ارادیت ، استقلال سیاسی و استوار و متکی بودن برپای خود پی ریزی شده و استحکام پیدا میکند . آیا در وطن اشغال شده و زیر سلطه بیگانه گان ، دعوای ساختن یک نظام مردمی امکان پذیر است ؟
3- استعمارگران در درازی تاریخ همیشه کوشیده اند تا در راس قدرت سرزمین زیر سلطۀ خویش کسانی را داشته باشند که عام و تام مطیع و فرمانبردار شان باشد . آیا امریکا و انگلیس و دیگر استعمارگران خورد و کوچک که در وطن ما حضور فزیکی دارند جبهه گویا ملی تها (تاجک-هزاره-ازبک) و ایتلاف دبل عبدالله ( که تا هنوز معلوم نیست به کدام سو میرود ) را بر ملا عمر کور و ملا کرزی کر ترجیع خواهد داد ؟
بلی یک امکان دارد که امریکا جنگی را با ایران پلان کرده باشد ، در آن صورت اوغانستان را با سیتم سازی های مصنوعی مصروف بسازد که در جنگ آیند از طرف مردم کدام خیزشی را در مقابل خود احساس نکند . با به وقوع پیوستن جنگ ایران امکان میرود عطف توجه استعمارگران بر خزاین نفت ایران شود و باز ما مانند گذشته ها بیرون خواهیم ماند و اینبار اگر جنگی در اوغانستان در گرفت و شعله ور شد ، بسیار مدحش و کشنده خواهد بود ، زیرا جنگ ملت های اوغانستان خواهد بود نه جنگ اسلام و کفر. امریکا و انگلیس این سرزمین را آهسته آهسته درین پرتگاه نزدیک ساخته اند . پلان نخست شان اوغانوالی کردن سرزمین همه گان توسط اقلیت اوغان بود که کردند و با یک تعداد کمی از فاشیستان قبیله چنان بر جگر مردم این سرزمین خون و آتش ، زخم کاری زدند که مدارا ، تفاهم و باهمی با ایشان دیگر امکان پذیر نیست و اینک میخواهند بار پایانی ضربۀ توته توته شدنش را وارد سازند و تا سالهای سال مردم را از خیر آرامی ، سعادت و نیک بختی برهانند .
اگر اوغانها متوجه این نازکی نشوند و با دیگر هموطنان خویش از انعطاف پذیری ، باهمی و برادری سخن بمیان نیارند و علاج واقعه را پیش از وقوع نگیرند ، همانگونه که سالها های سال یک قبیله با قبیلۀ دیگر سر زن ، مال و پور اوغانی جنگیده و برادر برادر را بخاطر گرفتن پادشاهی کور و شل کرده اند باز هم با هم خواهند جنگید و در آن زمان دیگر نه اوغانستای خواهد بود و نه هم آهنگ ( تا یکنفر اوغان است ، زنده اوغانستان است ).
میترسم ازینکه مردم دانش سیاسی و رهبران نخبه با درایت ندارند و در سرزمین های غیر اوغان جنگ بر سر رسمیت بخشیدن زبان ازبکی و مذهب شعیه شعله ور نشود . اگر همین مشکل پیش نیاید بهترین گزینه و گام نخستین ، همانا بیک بار تشکیل دولت فدرالی که محترم پدرام پیشنهاد کرده است . سیستم فدرالی هم مشکلاتی خواهد داشت ولی امیدوارم دانشمندان ، فرهنگیان و وطنپرستان غیر اوغان آستین ها برزنند و به روشن سازی اذهان مردم بکوشند . وقتی مردم چیزفهم شدند و سیاسی ،آنگاه میشود نخستین گامهای استوار بر تشکیل یک دولت مردم سالار برداشت .
این هم در صورتیست که آسمان ترقی کند و زمین پرقی و معجزۀ خدایی شود نه پیغمبری .
آقای فاریابی درود و سپاس از نوشتۀ شما که درین مقطع حساس انرا به پیشگاه خواننده گان پیشکش نموده اید . در سرزمین ما و شما که در گذشته خراسان و اینک فغانستانش می نامند دین ها ، مذهب ها و سیتم های دولتی را بیگانه گان آورده اند و گونۀ آوردن و پایه گذاری هایش را شما بهتر از من حقیر میدانید . باشنده گان این خطه بی نام و نشان با دریغ و درد که هیچ موقفی در سرنوشت گذشته ، حال و آیندۀ خود نداشتند ، ندارند و نخواهند داشت . چند اصل قابل تأمل و پرسش در راستای تغیر نظام است که اندیشمندان و سیاسیون غیر اوغان باید در رفع و بهبود آن بکوشند وتفکر نمایند .
1- همانگونه که شما متوجه شده اید ، حتی گویا رهبران سیاسی-جهادی ما توانایی درک مفاهیم مدیریت دولت داری و سیستم سازی را در دولت ندارند چی رسد به اینکه آنرا در عمل پیاده نمایند . پیاده نمودن سیستم فدرالی و حتی پارلمانی ضرورت حاد به یک تیم بزرگی از قشرمردمان آموزش دیده ، با درایت ، مسلکی و با دستان پاک داریم . کجاست این تیم ؟ آنهایکه کمی آموزش دیده بودند و کمی تجربه دولت داری داشتند ، همه بنام کمونست و وطنفروش از کشور رانده شده اند و آنهایی را که در نیمه قدرت اند و داد و بیداد سر داده اند شما معرفی کرده اید .
2- ساختار نظامهای مردمی بر اصل خود ارادیت ، استقلال سیاسی و استوار و متکی بودن برپای خود پی ریزی شده و استحکام پیدا میکند . آیا در وطن اشغال شده و زیر سلطه بیگانه گان ، دعوای ساختن یک نظام مردمی امکان پذیر است ؟
3- استعمارگران در درازی تاریخ همیشه کوشیده اند تا در راس قدرت سرزمین زیر سلطۀ خویش کسانی را داشته باشند که عام و تام مطیع و فرمانبردار شان باشد . آیا امریکا و انگلیس و دیگر استعمارگران خورد و کوچک که در وطن ما حضور فزیکی دارند جبهه گویا ملی تها (تاجک-هزاره-ازبک) و ایتلاف دبل عبدالله ( که تا هنوز معلوم نیست به کدام سو میرود ) را بر ملا عمر کور و ملا کرزی کر ترجیع خواهد داد ؟
بلی یک امکان دارد که امریکا جنگی را با ایران پلان کرده باشد ، در آن صورت اوغانستان را با سیتم سازی های مصنوعی مصروف بسازد که در جنگ آیند از طرف مردم کدام خیزشی را در مقابل خود احساس نکند . با به وقوع پیوستن جنگ ایران امکان میرود عطف توجه استعمارگران بر خزاین نفت ایران شود و باز ما مانند گذشته ها بیرون خواهیم ماند و اینبار اگر جنگی در اوغانستان در گرفت و شعله ور شد ، بسیار مدحش و کشنده خواهد بود ، زیرا جنگ ملت های اوغانستان خواهد بود نه جنگ اسلام و کفر. امریکا و انگلیس این سرزمین را آهسته آهسته درین پرتگاه نزدیک ساخته اند . پلان نخست شان اوغانوالی کردن سرزمین همه گان توسط اقلیت اوغان بود که کردند و با یک تعداد کمی از فاشیستان قبیله چنان بر جگر مردم این سرزمین خون و آتش ، زخم کاری زدند که مدارا ، تفاهم و باهمی با ایشان دیگر امکان پذیر نیست و اینک میخواهند بار پایانی ضربۀ توته توته شدنش را وارد سازند و تا سالهای سال مردم را از خیر آرامی ، سعادت و نیک بختی برهانند .
اگر اوغانها متوجه این نازکی نشوند و با دیگر هموطنان خویش از انعطاف پذیری ، باهمی و برادری سخن بمیان نیارند و علاج واقعه را پیش از وقوع نگیرند ، همانگونه که سالها های سال یک قبیله با قبیلۀ دیگر سر زن ، مال و پور اوغانی جنگیده و برادر برادر را بخاطر گرفتن پادشاهی کور و شل کرده اند باز هم با هم خواهند جنگید و در آن زمان دیگر نه اوغانستای خواهد بود و نه هم آهنگ ( تا یکنفر اوغان است ، زنده اوغانستان است ).
میترسم ازینکه مردم دانش سیاسی و رهبران نخبه با درایت ندارند و در سرزمین های غیر اوغان جنگ بر سر رسمیت بخشیدن زبان ازبکی و مذهب شعیه شعله ور نشود . اگر همین مشکل پیش نیاید بهترین گزینه و گام نخستین ، همانا بیک بار تشکیل دولت فدرالی که محترم پدرام پیشنهاد کرده است . سیستم فدرالی هم مشکلاتی خواهد داشت ولی امیدوارم دانشمندان ، فرهنگیان و وطنپرستان غیر اوغان آستین ها برزنند و به روشن سازی اذهان مردم بکوشند . وقتی مردم چیزفهم شدند و سیاسی ،آنگاه میشود نخستین گامهای استوار بر تشکیل یک دولت مردم سالار برداشت .
این هم در صورتیست که آسمان ترقی کند و زمین پرقی و معجزۀ خدایی شود نه پیغمبری .