من از مدت دو سال بدین سو در فرانسه زنده گی می کنم... در همین سال گذشته ما سالگره احمدشاه مسعود را از طرف خانه فرهنگ مسعود که من هم یکی از اعضای این خانه هستم، در سالون مجلس سنای فرانسه تجلیل کردیم که خوشبختان برادر کریستوف دوپانفلی، ریس سنای بلجیم، ژنرال موغیان فرمانده نیروهای ناتو در بوسنی و ارزگوین، نماینده وزارت خارجه فرانسه، خانم هیلین که در باره مسعود یک جلد کتاب نوشته و مثل این ها دها تن دیگر از فرانسوی، ایرانی، انگلیسی، آلمانی... و افغانی هم در آنجا شرکت کرده بودند... نه تن ها من بلکه دها تن دیگر دیدن و شنیدند که برادر کریستوف دوپانفلی راز انتحار برادرش را چگونه؟ و در کدام شرایط؟ و بخاطر چی؟ بیان نمود...
برادر کریستوف دوپانفلی زمان انتحار برادرش را چنین گفت: بعد از این که برادرم به حمام می رود. پسر کوچک اش بعد از چند دقیقه یک صدای مرمی را از داخل حمام می شنود و فریاد می کشد... که با شنیدن این فریاد خانم کریستوف وارد حمام می شود... که کریستوف را با خون یکسان می آبد... وی گفت: کریستوف فقط یک مرمی به قسمت راست جبینش زده بود... و در آنجا نامه را در یافت می کنند که در آن نامه این متن را می آبند که فعلن این نامه در موزیم پاریس است... "زنده گی من بدون مسعود زیبای ندارد"
این چیزیست که خانواده کریستوف دوپانفلی بیان کردند...
چند نکته را باید گفت: مسعود نه تن ها نزد ما بلکه به نزد 43 کشور دیگر جهان به عنوان قهرمان و چهره کاریزماتیک شناخته شده است... سند این ادعا سایت رسمی احمدشاه مسعود... که سال گذشته 43 کشور از سالروز مسعود شهید به عنوان قهرمان تجلیل کردند...حتی افغان های اسراییل.
یعنی مسعود قهرمان یک وادی نیست... که نویسنده بی طرف و صادق ما چنین نوشته اند.
ب: مقاله نویس ما که نه هویتش معلوم است و نه هم جنیست اش... گفتند که دوپانفلی عذاب وجدان می کشید از دیدن نا بسامانی های مردم پنجشیر و از تلف شدن عمرش و از تصویری که به آینده داشت... ولی برادر دوپانفلی امروز هم که گاه گاهی ما با هم می بینیم از مردم پنجشیر و از مسوولین پنجشیر و بویژه از کار گردانان که در پنجشیر بودند و با آقای دوپانفلی در قسمت نهای شدن فلمش همکاری کردند و استتثنان از آقای مهراب الدین مستان... بی نهایت سپاسگزار هستند... این چیزیست که ما از خانواده وی می شنویم... من نمی دانم که شما از کی؟ و چی شنیدید؟!
و یک مطلب دیگر را که از مصاحبه های کریستوف است باید بگویم... کریستوف بخاطر ملت افغانستان این شجاعت و فدار کاری را نکرده است... وی خود می گوید که من از تحرکات، نظم، شجاعت، بزرگی، و متانتی که مسعود هم در دوران جهاد و هم در دوران مقاومت علیه دهشت افگنان داشت... به حیرت می افتیدم. او می گوید که نکات کاریزماتیک مسعود مرا به خودش کشانده بود. این چیزیست که کریستوف می گوید..
نقطه اخیر؛ این تن ها کریستوف نیست... که در باره مسعود و پنجشیر چیزی گفته است یا نوشته است.
شما اگر فرصت دارید به سایت رسمی احمدشاه مسعود بروید... و ببینید که چندین جاده خارج از افغانستان و چندین خبرنگار، شاعر، نویسنده، متفکر و روشنفکر دیگر در ماتم و غم نبود مسعود غرق اند.
دوست عزیز... این لفب بزرگی مسعود... نه تن ها به شما بلکه برای هزار ها متعصب دیگری مثل شما سخت تر و با عذاب تر است.
ولی کاری از دست بر نمی آید او مثل آفتاب همیشه درخشان و برای همیشه قهرمان است.
با عرض درود به همه!
من از مدت دو سال بدین سو در فرانسه زنده گی می کنم... در همین سال گذشته ما سالگره احمدشاه مسعود را از طرف خانه فرهنگ مسعود که من هم یکی از اعضای این خانه هستم، در سالون مجلس سنای فرانسه تجلیل کردیم که خوشبختان برادر کریستوف دوپانفلی، ریس سنای بلجیم، ژنرال موغیان فرمانده نیروهای ناتو در بوسنی و ارزگوین، نماینده وزارت خارجه فرانسه، خانم هیلین که در باره مسعود یک جلد کتاب نوشته و مثل این ها دها تن دیگر از فرانسوی، ایرانی، انگلیسی، آلمانی... و افغانی هم در آنجا شرکت کرده بودند... نه تن ها من بلکه دها تن دیگر دیدن و شنیدند که برادر کریستوف دوپانفلی راز انتحار برادرش را چگونه؟ و در کدام شرایط؟ و بخاطر چی؟ بیان نمود...
برادر کریستوف دوپانفلی زمان انتحار برادرش را چنین گفت: بعد از این که برادرم به حمام می رود. پسر کوچک اش بعد از چند دقیقه یک صدای مرمی را از داخل حمام می شنود و فریاد می کشد... که با شنیدن این فریاد خانم کریستوف وارد حمام می شود... که کریستوف را با خون یکسان می آبد... وی گفت: کریستوف فقط یک مرمی به قسمت راست جبینش زده بود... و در آنجا نامه را در یافت می کنند که در آن نامه این متن را می آبند که فعلن این نامه در موزیم پاریس است... "زنده گی من بدون مسعود زیبای ندارد"
این چیزیست که خانواده کریستوف دوپانفلی بیان کردند...
چند نکته را باید گفت: مسعود نه تن ها نزد ما بلکه به نزد 43 کشور دیگر جهان به عنوان قهرمان و چهره کاریزماتیک شناخته شده است... سند این ادعا سایت رسمی احمدشاه مسعود... که سال گذشته 43 کشور از سالروز مسعود شهید به عنوان قهرمان تجلیل کردند...حتی افغان های اسراییل.
یعنی مسعود قهرمان یک وادی نیست... که نویسنده بی طرف و صادق ما چنین نوشته اند.
ب: مقاله نویس ما که نه هویتش معلوم است و نه هم جنیست اش... گفتند که دوپانفلی عذاب وجدان می کشید از دیدن نا بسامانی های مردم پنجشیر و از تلف شدن عمرش و از تصویری که به آینده داشت... ولی برادر دوپانفلی امروز هم که گاه گاهی ما با هم می بینیم از مردم پنجشیر و از مسوولین پنجشیر و بویژه از کار گردانان که در پنجشیر بودند و با آقای دوپانفلی در قسمت نهای شدن فلمش همکاری کردند و استتثنان از آقای مهراب الدین مستان... بی نهایت سپاسگزار هستند... این چیزیست که ما از خانواده وی می شنویم... من نمی دانم که شما از کی؟ و چی شنیدید؟!
و یک مطلب دیگر را که از مصاحبه های کریستوف است باید بگویم... کریستوف بخاطر ملت افغانستان این شجاعت و فدار کاری را نکرده است... وی خود می گوید که من از تحرکات، نظم، شجاعت، بزرگی، و متانتی که مسعود هم در دوران جهاد و هم در دوران مقاومت علیه دهشت افگنان داشت... به حیرت می افتیدم. او می گوید که نکات کاریزماتیک مسعود مرا به خودش کشانده بود. این چیزیست که کریستوف می گوید..
نقطه اخیر؛ این تن ها کریستوف نیست... که در باره مسعود و پنجشیر چیزی گفته است یا نوشته است.
شما اگر فرصت دارید به سایت رسمی احمدشاه مسعود بروید... و ببینید که چندین جاده خارج از افغانستان و چندین خبرنگار، شاعر، نویسنده، متفکر و روشنفکر دیگر در ماتم و غم نبود مسعود غرق اند.
دوست عزیز... این لفب بزرگی مسعود... نه تن ها به شما بلکه برای هزار ها متعصب دیگری مثل شما سخت تر و با عذاب تر است.
ولی کاری از دست بر نمی آید او مثل آفتاب همیشه درخشان و برای همیشه قهرمان است.