سلام دوستان! دراين مدت كه نبودم، معذور بودم. تلفن دفتر ما دچار بيماري لاعلاجي شده .اين است اگر دوستاني تماس گرفته اند و ما برنداشته ايم. بر ما ببخشند. و نيز دوستاني كه به فيسبوك بنده سرزده اند و خواسته و پيامي داشته اند نيز. باز آن دسته از عزيزان كه شعر و داستان براي نقد و نظر دهي فرستاده اند در گرداب همين مشكل گرفتار است. البته حال خودم هم دست كمي از تلفن دفتر نداشته يك سال نگذشته دو باره خانه عوض كرده ام و بسيار مشكلات ديگر كه بماند. اما جلسات شعر بر قرار است و زندگي كماكان مسير خودش را طي مي كند. آخرين كتابي كه در حوزه ادبيات افغانستان چاپ شده و ديدم "درختان تبعيدي" بود؛ كاري از سيد ضيا قاسمي و علي محمد مودب. كتاب شيك و خوبي بود هرچند دوستاني در انتخاب شاعران اما و اگر داشته اند كه طبيعي است. خبرهاي زيادي هم اتفاف افتاده كه بماند براي وصل تلفن.

حق يارتان