سلام به همه دوستان، دلیل این که در این دو هفتۀ اخیر فعالیت این صفحه کم بوده است اینست که این جانب سخت مشغول نوشتن پایان نامۀ خویش که در مورد موسیقی زنان افغانستان است، هستم. امروز هنگام نوشتن به آهنگ های قدیمی زنان گوش می دادم و این سرود شیرین استاد مهوش سخت به دلم نشست و خواستم آن را با شما در میان بگذارم. مصرع دلخواه من در این سرود این است: جاز کشور افغان، ساز لوگری باشد. به نظر من این مصرع نشانه ایست از این که زنان افغانستان و مردم افغانستان از موجودیت موسیقی غربی (جاز) باخبر بودند اما به موسیقی افغانی ارزش قایل بودند و آن را می پسندیدند. آموختن از فرهنگ های دیگر چیز بدی نیست، اما فراموش کردن زیبایی ها و خوبی های کلتور خود ما مشکل سازست. نسل جوان افغانستان می تواند از همین مصرع درس بزرگی بیاموزد. روز زیبایی داشته باشید.
دسته‌بندی شده در: یادداشت ها 
