بن دوم آغاز بازی بزرگ دیگر در افغانستان

توقع میرفت که درنشست بن دوم مساله تعویض زعامت وتشکیل دولت موقت درافغانستان به بحث گذاشته شود تا جامعه ی جهانی اشتباهات بن اول راجبران نمایند ولی متاسفانه چنین کاری انجام نگردید.اماتیم حاکم کابل درپناه شعارهای تآمین صلح، استقرارامنیت، آشتی بامخالفین مسلح وغیره حقوق اقوام محروم افغانستان رابابازیهای سیاسی قوم گرایانه غصب نموده وسیاست،نا بودسازی مادی ومعنوی،اقوام ازبیک، هزاره, تاجیک، تورکمن، پشه ای،بلوچ، نورستانی،قزلباش،ایماق ودیگر گروه های قومی را یکی ازاهداف اساسی خویش میشمارد.حذف کتلوی چهره های سیاسی و نظامی برجسته ازمیان اقوام محروم دربدنه حکومت و توزیع بودجه ی ملی بشکل ناعادلانه آن روند دیموکراسی را درکشور تضعیف ودرمناطق محروم کشوراختلاف طبقاتی و قومی را گسترش داده است.درحالیکه جامعه ی افغانستان متشکل ازاقلیتهای قومیست که چهارگروه قومی عمده، ازبیک،هزاره، تاجیک و پشتون اقوام بزرگتر را درین سرزمین تشکیل میدهند وهیچ گروه قومی به تنهایی دراکثریت قرارندارد ,مطابق به فیصله های کنفرانس بن اول که معیارتقسیم قدرت براساس ترکیب اقوام مدنظر گرفته شده بودوباید بصورت دقیق به منصه ی اجرا قرارمیگرفت ولی متاسفانه درطی دهسال گذشته کمتر به آن توجه گردید وبا درنظر داشت ترکیب قومی گوناگون درین سرزمین باید تقسیم قدرت براساس معیارتناسب و ترکیب قومی صورت گیرد چون تیم حاکم طی سالهای اخیر ازرشد احزاب سراسری ملی جلوگیری کرد تاتقسیم قدرت میان احزاب مقتدر سراسری ملی وفراگیرفراهم نگردد درحالیکه تشکیل اینگونه احزاب سیاسی یک نیازجدی جامعه ی ما پنداشته میشود .

قریب بیک دهه ازسده ی نومیگذرد ودرچنین روزهای ،هرکس، حس خوب رهایی ازبیداد سیاه طالبان داشت که حس آغاززندگی نورا نوید میداد،همه میخواستند افغانستانی نو بسازند،هرچند تنگناها زیاد، اما خوش بینی نسبت به آینده فزاینده بود.نشست اول بن توانست کشورما را ازیک دوره ی تاریک نجات دهدولی بدبختانه تعهدات که ازطرف جامعه جهانی داده شده بود بطورکامل عملی نگردید بناًء نشست دوم بن نیزنمیتواند صلح وثبات درین سرزمین را استقرار بخشد. افغانستان کنونی نه تنها به بحران امنیتی، سیاسی روبرو بوده ، بلکه حاکمیت دولتی ازمشروعیت لازم سیاسی ، ملی و بین المللی برخوردارنیست ووضعیت نابسامان عدم اطاعت ازقانون، تقابل قوای ثلاثه ،مسلط شدن تشکیلات ما فیایی اقتصادی ومواد مخدربرساختارهای دولتی ،اوج فساد اداری واختلاس، افزایش بی سابقه تولید وترافیک مواد مخدر ، جنایات سازمان یافته،مهاجرت و قاچاق انسان، وغیره افغانستان کنونی را تهدید مینماید وافغانستان یکی ازبی ثبات ترین کشورهای جهان و تهدیدی به ثبات وامنیت منطقه وجهان محسوب میشود. اجلاس بن دوم دولت افغانستان را عهده دارتمام مسایل امنیتی کشورخواهند ساخت تاشرایط خروج آبرومندانه ناتو را درسال دوهزارچهارده فراهم کند وباردیگر افغانستان به سالهای دهه نود وجنگهای داخلی ، برخواهند گشت. درشرایطیکه نیروهای گروه نروریستی طالبان مردم بیگناه کشوررااعدام وسنگسار، مدارس را به آتش میکشند و ناامنی را به سراسر کشورگسترش میدهد، ولی دولت کنونی کابل ناتوان از پاسخگوئی به نیازهای امنیتی مردم،بوده که چاره را درسهیم کردن آنها در قدرت می بیند تا دوره دیگری از جنگ وناامنی را به مردم ستم کشیده افغانستان تحمیل نمایند. دولت کنونی کمیته ی آماده سازی کنفرانس بن رابه رهبری اشرف غنی احمدزی از یک سال به اینسو موظف نمودکه، عناصر تمامت خواه شامل– حنیف اتمر – احمد علی جلالی - زلمی خلیل زاد و دیگران را تعین کرده است تا پروگرام کنفرانس دوم بن را مطابق به علایق قبیله حاکم ودرغیابت نمایندگان واقعی اقوام محروم کشورتدوین و ترتیب نمایند و این کمیته ی قبیله گرا تلاش مینماید تا ذهنیت جامعه ی جهانی را به نفع نظام تکقومی فعلی تغییردهند.برگزار کنندگان کنفرانس بن دوم باید بخاطر بهبود اوضاع افغانستان فیصله های کنفرانس اول بن را معیار قراردهند و فریب لابی های تیم حاکم کابل را نخورند.

تدویردومین کنفرانس بین‌المللی بن یک فرصت مناسب برای مردم افغانستان وجامعه بین‌المللی درراستای تعهدات متقابل می‌باشد، براى موفقيت مساعی جامعۀ جهانی وبه منظورپشتيبانی از دستاوردها، در افغانستان، باید جامعه ی جهانی شريک مطمئن را پیدا که ، توانايی و قدرت پاسداری و حفظ از اين دستاوردها را داشته باشد ودر کنفرانس بن دوم باید برنامه‌ی حکومت‌داری خوب، تشدید مبارزه با فساد، اصلاح نظام قضایی واستقلالیت عمل آنان، ختم فرهنگ معافیت وتامین عدالت مدنظرباشد . ولی اکنون ، شرایط بین المللی ومنطقه ی تا حدودی دیگرگون گردیده و حساسیتهای بین المللی نسبت به افغانستان فرو کش کرده است. «بن دوم» نباید ادامهء بن ا ول باشد- بن دوم باید به تمام سیاستها ی ناکام وناتمام «بن اول» نقطهء پایان بگذارد٬ تا درروشنی نقد یکدهه ی ګذشته درموردمسایل مبرم فردا وازجمله ٬ چګونګی مصالحه ٬ پروسه ای انتقال مسولیتهای امنیتی به نیروهای مسلح افغانستان ٬ مسایل مربوط به همکاریهای دراز مدت جهانی و منطقوی بعد از سال ۲۰۱۴ ٬ انکشاف افغانستان وغیره تصامیم دقیق را اتخاذ نمایند .
چهارم - ماه- دسامبر – سال 2011