من این حرف را نمی پذیرم که زنان افغانستان ضعیف و مظلوم اند. زنان این مملکت بار ها ثابت کرده اند که قوی و نترس اند و توانایی مبارزه را دارند. زنان افغانستان در هر گوشه و کنار این مملکت روزانه با مکتب رفتن، درس خواندن، معلمی، کار کردن در مزارع، پولیس، اردو، ادارات دولتی، مکاتب و بازار ها ثابت می کنند که آن ها می توانند روی پا خود بیاستند و برای بهبود اوضاع همه زنان و افغانستان بکوشند. زنان افغانستان در نوشته ها، ترانه ها و دوبیتی ها و قصه های شان به همدگر و دختران خود امید و روحیه می بخشند و روزانه به ما یادآوری می کنند که آن ها فقظ مظلوم تاریخ نه، بلکه مبارز هم اند. زنان افغانستان مردمان یک بُعدی نیستند که همه وجودشان در فلاکت و مشکلات شان خلاصه شود بلکه کتله های زنده و متحرکی اند که روزانه قوانین جامعۀ مردسالار ما را به مبارزه می طلبند. رسانه های ملی و بین المللی باید روی نشان دادن چهرۀ قوی و توانمند زنان افغانستان کار کنند و فقط به نشان دادن لبان بریده شدن و بدن های کشته شدۀ زنان اکتفا نکنند.
دسته‌بندی شده در: یادداشت ها 
